Po śmierci Petara I jego 17-letni siostrzeniec Rade Petrović został metropolitą Petarem II.Zgodnie z konsensusem historycznym i literackim Petar II, powszechnie nazywany „Njegoš”, był najbardziej imponującym z książąt-biskupów, położył podwaliny pod nowoczesne państwo Czarnogóry i późniejsze Królestwo Czarnogóry.Był także uznanym czarnogórskim poetą.Między metropolitami Czarnogóry z rodu Petrovićów a rodem Radonjićów, czołowym klanem, który od dawna walczył o władzę przeciwko władzy Petrovića, istniała długa rywalizacja.Ta rywalizacja osiągnęła punkt kulminacyjny w epoce Petara II, choć wyszedł zwycięsko z tego wyzwania i wzmocnił swoją władzę, wydalając wielu członków rodziny Radonjić z Czarnogóry.W sprawach wewnętrznych Petar II był reformatorem.Pierwsze podatki wprowadził w 1833 r. wbrew silnemu sprzeciwowi wielu Czarnogórców, których silne poczucie wolności indywidualnej i plemiennej było zasadniczo sprzeczne z pojęciem obowiązkowych opłat na rzecz władzy centralnej.Stworzył formalny rząd centralny składający się z trzech organów: Senatu, Gwardii i Perjaników.Senat składał się z 12 przedstawicieli najbardziej wpływowych rodzin czarnogórskich i pełnił funkcje wykonawcze, sądownicze i ustawodawcze rządu.32-osobowa Guardia podróżowała po kraju jako agenci Senatu, rozstrzygając spory i w inny sposób zarządzając prawem i porządkiem.Perjanikowie byli policją, podlegającą zarówno Senatowi, jak i bezpośrednio Metropolicie.Przed śmiercią w 1851 roku Petar II mianował swojego siostrzeńca Danilo swoim następcą.Przydzielił mu guwernera i wysłał do Wiednia, skąd kontynuował naukę w Rosji.Według niektórych historyków Petar II najprawdopodobniej przygotował Danilo na świeckiego przywódcę.Jednak kiedy Petar II zmarł, Senat pod wpływem Djordjije Petrovića (najbogatszego wówczas Czarnogórcy) ogłosił starszego brata Petara II, Pero, księciem, a nie metropolitą.Niemniej jednak, w krótkiej walce o władzę, Pero, który dowodził poparciem Senatu, przegrał z dużo młodszym Danilo, który miał większe poparcie wśród ludu.W 1852 roku Danilo proklamował świeckie Księstwo Czarnogóry z sobą jako księciem i formalnie zniósł rządy kościelne.