Jesienią 1496 r. Sułtan turecki poprosił Đurđ Crnojevića, aby natychmiast przybył do Konstantynopola w celu złożenia hołdu lub opuszczenia Czarnogóry.Znajdując się w niebezpieczeństwie, Đurađ zdecydował się na ucieczkę pod ochroną Wenecjan .Bezpośrednio po objęciu w posiadanie ziemi Turcy utworzyli osobną wilajetę Crnojević na terenie byłego państwa Crnojević, które wchodziło w skład Skadar Sandżak, a pierwszy spis nowo utworzonej wilajetu został przeprowadzony zaraz po założeniu nowego rządu.Po ustanowieniu władzy Turcy wprowadzili podatki i cła spahiczne na terenie całego kraju, podobnie jak w innych częściach imperium.Po upadku serbscy chrześcijanie byli narażeni na różne prześladowania i ucisk ze strony muzułmanów, w tym niesławny system „ daniny krwi ”, przymusowe nawracanie , różne nierówności wynikające z prawa szariatu , w tym praca przymusowa, dżizja , surowe podatki i niewolnictwo.W pierwszych latach panowania tureckiego Skadar sandjakbegowie próbowali skonsolidować bezpośrednie panowanie tureckie w wilajecie Crnojević, jednak z dużymi trudnościami ze względu na narastającą rywalizację turecko-wenecką, która doprowadziła do oficjalnego wybuchu wojny wenecko-tureckiej (1499- 1503) w 1499 r.Stało się oczywiste, że wśród podbitej ludności istniała chęć współpracy z Wenecjanami w celu wyzwolenia ich spod panowania tureckiego.W 1513 roku sułtan w celu stłumienia wpływów weneckich i wzmocnienia własnej władzy podjął decyzję o wydzieleniu dawnego wilajetu Crnojevicia ze składu Skadar sanjak, po czym utworzono na tym terenie odrębny Sanjak Czarnogóry.Skender Crnojević, najmłodszy brat ostatniego pana Zeta Đurđ Crnojevića, został mianowany pierwszym (i jedynym) sandjakbegiem.