Powstanie bożonarodzeniowe było nieudanym powstaniem w Czarnogórze kierowanym przez Zielonych na początku stycznia 1919 r. Wojskowym dowódcą powstania był Krsto Popović, a jego przywódcą politycznym Jovan Plamenac.Katalizatorem powstania była decyzja kontrowersyjnego Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Serbów w Czarnogórze, zwanego potocznie Zgromadzeniem Podgoricy.Zgromadzenie zdecydowało o bezpośrednim zjednoczeniu Królestwa Czarnogóry z Królestwem Serbii, które wkrótce miało stać się Królestwem Jugosławii.Po wątpliwym procesie selekcji kandydatów związkowcy Biali przewyższyli liczebnie Zielonych, którzy opowiadali się za zachowaniem państwowości Czarnogóry i zjednoczeniem w konfederacyjnej Jugosławii.Powstanie osiągnęło punkt kulminacyjny w Cetinje 7 stycznia 1919 r., W dniu prawosławnego Bożego Narodzenia.Związkowcy przy wsparciu armii serbskiej pokonali zbuntowanych Zielonych.W następstwie powstania zdetronizowany król Czarnogóry Nikola został zmuszony do wezwania do pokoju, ponieważ wiele domów zostało zniszczonych.W wyniku powstania wielu uczestników powstania zostało osądzonych i uwięzionych.Inni uczestnicy powstania uciekli do Królestwa Włoch, w międzyczasie część wycofała się w góry i kontynuowała opór partyzancki pod sztandarem Armii Czarnogóry na wygnaniu, który trwał do 1929 roku. Najbardziej znanym przywódcą milicji partyzanckiej był Savo Raspopović.