Kartezjanin odnosi się do francuskiego matematyka i filozofa René Descartesa, który opublikował tę ideę w 1637 roku, kiedy mieszkał w Holandii.Zostało niezależnie odkryte przez Pierre'a de Fermata, który również pracował w trzech wymiarach, chociaż Fermat nie opublikował odkrycia.^[109] Francuska duchowna Nicole Oresme używała konstrukcji podobnych do współrzędnych kartezjańskich na długo przed czasami Kartezjusza i Fermata.^[110]Zarówno Kartezjusz, jak i Fermat stosowali w swoich zabiegach pojedynczą oś i mają zmienną długość mierzoną w odniesieniu do tej osi.Koncepcja użycia pary toporów została wprowadzona później, po przetłumaczeniu La Géométrie Kartezjusza na łacinę w 1649 r. Przez Fransa van Schootena i jego uczniów.Komentatorzy ci wprowadzili kilka koncepcji, próbując wyjaśnić idee zawarte w pracy Kartezjusza.^[111]Rozwój kartezjańskiego układu współrzędnych odegrałby fundamentalną rolę w rozwoju rachunku różniczkowego przez Izaaka Newtona i Gottfrieda Wilhelma Leibniza.^[112] Dwuwspółrzędny opis płaszczyzny został później uogólniony na pojęcie przestrzeni wektorowych.^[113]Od czasów Kartezjusza opracowano wiele innych układów współrzędnych, takich jak współrzędne biegunowe płaszczyzny oraz współrzędne sferyczne i cylindryczne dla przestrzeni trójwymiarowej.