Sułtani Selangoru wywodzą swój rodowód z dynastii Bugis, wywodzącej się od władców Luwu na terenie dzisiejszego Sulawesi.Dynastia ta odegrała znaczącą rolę w XVIII-wiecznym sporze o sułtanat Johor-Riau, ostatecznie stając po stronie Sulaimana Badrula Alama Shaha z Johor przeciwko Raja Kechilowi ​​z linii malakkańskiej.Z powodu tej lojalności władcy Johor-Riau z Bendahary przekazali szlachcie Bugis kontrolę nad różnymi terytoriami, w tym Selangorem.Daeng Chelak, wybitny wojownik Bugis, poślubił siostrę Sulaimana i zobaczył, jak jego syn, Raja Lumu, został uznany za Yamtuan Selangor w 1743 r., a później za pierwszego sułtana Selangoru, sułtana Salehuddina Shaha, w 1766 r.Panowanie Raja Lumu oznaczało wysiłki mające na celu umocnienie niezależności Selangoru od imperium Johor.Jego prośba o uznanie ze strony sułtana Mahmuda Szacha z Perak zakończyła się jego wstąpieniem na stanowisko sułtana Salehuddina Szacha z Selangoru w 1766 r. Jego panowanie zakończyło się wraz z śmiercią w 1778 r., co doprowadziło do tego, że jego syn, Raja Ibrahim Marhum Salih, został sułtanem Ibrahimem Szachem.Sułtan Ibrahim stanął w obliczu wyzwań, w tym krótkiej holenderskiej okupacji Kuala Selangor, ale udało mu się ją odzyskać z pomocą sułtanatu Pahang.Relacje z sułtanatem Perak uległy pogorszeniu z powodu nieporozumień finansowych podczas jego kadencji.Kolejne panowanie sułtana Muhammada Szacha, następcy sułtana Ibrahima, naznaczone było wewnętrznymi walkami o władzę, w wyniku których Selangor został podzielony na pięć terytoriów.Jednak jego panowanie było także świadkiem wzrostu gospodarczego wraz z powstaniem kopalni cyny w Ampang.Po śmierci sułtana Mahometa w 1857 r. bez wyznaczenia następcy, doszło do poważnego sporu o sukcesję.Ostatecznie jego bratanek Raja Abdul Samad Raja Abdullah wstąpił na tron ​​​​jako sułtan Abdul Samad, przekazując w kolejnych latach władzę nad Klangiem i Langatem swoim zięciom.