W 1970 roku trzy czwarte Malezyjczyków żyjących poniżej progu ubóstwa stanowili Malajowie, większość Malajów nadal była pracownikami wiejskimi, a Malajowie nadal byli w dużej mierze wykluczeni z nowoczesnej gospodarki.Odpowiedzią rządu była Nowa Polityka Gospodarcza z 1971 r., która miała być realizowana poprzez serię czterech planów pięcioletnich od 1971 do 1990 r. ^[95] Plan miał dwa cele: eliminację ubóstwa, zwłaszcza ubóstwa na obszarach wiejskich, oraz eliminacja utożsamiania rasy z dobrobytem.https://i.pinimg.com/originals/6e/65/42/6e65426bd6f5a09ffea0acc58edce4de.jpg Ta ostatnia polityka była rozumiana jako zdecydowane przeniesienie władzy gospodarczej z Chińczyków na Malajów, którzy do tej pory stanowili zaledwie 5% klasy zawodowej.^[96]Aby zapewnić pracę wszystkim nowym malajskim absolwentom, rząd utworzył kilka agencji interwencyjnych w gospodarce.Najważniejszymi z nich były PERNAS (National Corporation Ltd.), PETRONAS (National Petroleum Ltd.) i HICOM (Malezjańska Korporacja Przemysłu Ciężkiego), które nie tylko bezpośrednio zatrudniały wielu Malajów, ale także inwestowały w rozwijające się obszary gospodarki, aby stworzyć nowe stanowiska techniczne i administracyjne, które zostały preferencyjnie przydzielone Malajom.W rezultacie udział kapitału malajskiego w gospodarce wzrósł z 1,5% w 1969 r. do 20,3% w 1990 r.