Sułtanat Malakki był sułtanatem malajskim z siedzibą na terenie współczesnego stanu Malakka w Malezji.Konwencjonalne znaki tez historycznych c.1400 jako rok założenia sułtanatu przez króla Singapuru Parameswarę, znanego również jako Iskandar Shah, ^[45] chociaż proponowano wcześniejsze daty jego założenia.^[46] U szczytu potęgi sułtanatu w XV wieku jego stolica rozrosła się do jednego z najważniejszych portów przeładunkowych swoich czasów, obejmującego większą część Półwyspu Malajskiego, Wysp Riau i znaczną część północnego wybrzeża Sumatry na terenie dzisiejszej Indonezji.^[47]Jako tętniący życiem międzynarodowy port handlowy, Malakka stała się ośrodkiem nauki i rozpowszechniania islamu, stymulując rozwój języka, literatury i sztuki malajskiej.Zwiastował złoty wiek sułtanatów malajskich na archipelagu, w którym klasyczny malajski stał się lingua franca morskiej Azji Południowo-Wschodniej, a pismo Jawi stało się głównym środkiem wymiany kulturalnej, religijnej i intelektualnej.To właśnie dzięki temu rozwojowi intelektualnemu, duchowemu i kulturalnemu era Malakki była świadkiem ustanowienia tożsamości malajskiej, ^[48] malajizacji regionu i późniejszego powstania Alam Melayu.^[49]W roku 1511 stolica Malakki przypadła Imperium Portugalskiemu , co zmusiło ostatniego sułtana Mahmuda Szacha (1488–1511) do wycofania się na południe, gdzie jego potomkowie założyli nowe dynastie rządzące, Johor i Perak.Polityczne i kulturalne dziedzictwo sułtanatu przetrwało do dziś.Przez wieki Malakka była uważana za wzór cywilizacji malajsko-muzułmańskiej.Ustanowiła systemy handlu, dyplomacji i zarządzania, które przetrwały aż do XIX wieku, i wprowadziła pojęcia takie jak daulat – wyraźnie malajskie pojęcie suwerenności – które nadal kształtuje współczesne rozumienie malajskiego królestwa.^[50]