Powstanie Laosu w latach 1826–1828 było próbą króla Anouvonga z Królestwa Wientianu, aby zakończyć zwierzchnictwo Syjamu i odtworzyć dawne królestwo Lan Xang.W styczniu 1827 roku armie laotańskie z królestw Wientianu i Champasak ruszyły na południe i zachód przez płaskowyż Khorat, docierając aż do Saraburi, zaledwie trzy dni marszu od stolicy Syjamu, Bangkoku.Syjamczycy przeprowadzili kontratak na północy i wschodzie, zmuszając siły Laosu do odwrotu i ostatecznie zajmując stolicę Wientian.Anouvongowi nie udało się zarówno stawić czoła wtargnięciu Syjamu, jak i powstrzymać dalsze rozdrobnienie polityczne wśród Laosu.Królestwo Wientianu zostało zlikwidowane, jego ludność została przymusowo przeniesiona do Syjamu, a jego dawne terytoria znalazły się pod bezpośrednią kontrolą administracji prowincji syjamskiej.Królestwa Champasak i Lan Na zostały bliżej wciągnięte w syjamski system administracyjny.Królestwo Luang Prabang zostało osłabione, ale pozwoliło na jak największą autonomię regionalną.W swojej ekspansji na państwa laotańskie Syjam nadmiernie się rozciągnął.Bunt był bezpośrednią przyczyną wojen syjamsko-wietnamskich w latach trzydziestych i czterdziestych XIX wieku.Najazdy niewolników i przymusowe przesiedlenia ludności przeprowadzone przez Syjam doprowadziły do ​​dysproporcji demograficznych między obszarami, które ostatecznie stały się Tajlandią i Laosem, i ułatwiły „misję cywilizacyjną” Francuzów na obszary Laosu w drugiej połowie XIX wieku.