Pod rządami króla Sourigny Vongsy (1637–1694) Lan Xang doświadczył pięćdziesięciosiedmioletniego okresu pokoju i odbudowy.^[45] W tym okresie Sangha Lan Xang była u szczytu władzy, przyciągając mnichów i mniszki na studia religijne z całej Azji Południowo-Wschodniej.Literatura, sztuka, muzyka, taniec dworski przeżyły odrodzenie.Król Sourigna Vongsa zrewidował wiele praw Lan Xang i ustanowił sądy.Zawarł także szereg traktatów, które ustanowiły zarówno umowy handlowe, jak i granice między sąsiednimi królestwami.^[46]W 1641 roku Gerritt van Wuysthoff wraz z Holenderską Kompanią Wschodnioindyjską nawiązał formalne kontakty handlowe z Lan Xangiem.Van Wuysthoff pozostawił szczegółowe europejskie rachunki towarów handlowych i nawiązał stosunki Kompanii z Lan Xang przez Longvek i Mekong.^[46]Kiedy Sourigna Vongsa zmarł w 1694 r., pozostawił dwóch młodych wnuków (księcia Kingkitsarat i księcia Inthasoma) i dwie córki (księżniczki Kumar i księżniczkę Sumangala) z roszczeniami do tronu.Doszło do sporu o sukcesję, w wyniku którego wyłonił się bratanek króla, książę Sai Ong Hue;Wnukowie Sourigny Vongsy uciekli na wygnanie w Sipsong Panna, a księżniczka Sumangala do Champasak.W 1705 roku książę Kingkitsarat odebrał swojemu wujowi niewielkie siły w Sipsong Panna i pomaszerował w kierunku Luang Prabang.Brat Sai Ong Hue, gubernator Luang Prabang, uciekł, a Kingkitsarat został koronowany na rywalizującego króla w Luang Prabang.W 1707 roku Lan Xang został podzielony i wyłoniły się królestwa Luang Prabang i Wientian.