Pod koniec lat sześćdziesiątych około 500 000 Żydów opuściło Algierię, Maroko i Tunezję.W ciągu dwudziestu lat przesiedlono około 850 000 Żydów z krajów arabskich, z czego 99% do Izraela, Francji i obu Ameryk.Ta masowa migracja spowodowała spory o pozostawione przez nich znaczne aktywa i nieruchomości, szacowane na 150 miliardów dolarów przed inflacją.^[205] Obecnie około 9 000 Żydów mieszka w państwach arabskich, głównie w Maroku i Tunezji.Po 1967 roku blok sowiecki (z wyłączeniem Rumunii) zerwał stosunki dyplomatyczne z Izraelem.W okresie tym w Polsce doszło do czystek antysemickich i nasilonego antysemityzmu sowieckiego, co skłoniło wielu Żydów do emigracji do Izraela.Jednak większości odmówiono wiz wyjazdowych i spotkały się z prześladowaniami, a niektórzy stali się znani jako Więźniowie Syjonu.Zwycięstwo Izraela w wojnie sześciodniowej umożliwiło Żydom po raz pierwszy od dziesięcioleci dostęp do ważnych miejsc kultu religijnego.Mogli wejść na Stare Miasto w Jerozolimie, pomodlić się przy Ścianie Płaczu i uzyskać dostęp do Jaskini Patriarchów w Hebronie ^[206] i Grobowca Racheli w Betlejem.Dodatkowo przejęto pola naftowe na Synaju, co pomogło Izraelowi w zapewnieniu samowystarczalności energetycznej.W 1968 r. Izrael rozszerzył obowiązek szkolny do 16 roku życia i zainicjował programy integracji edukacyjnej.Dzieci z dzielnic głównie sefardyjskich / Mizrahi były dowożone autobusami do gimnazjów w zamożniejszych obszarach; system ten obowiązywał aż do 2000 roku.Na początku 1969 r., po śmierci Leviego Eszkola, premierem została Golda Meir, zdobywając największy procent głosów w historii Izraela w wyborach.Była pierwszą kobietą premier Izraela i pierwszą kobietą, która w czasach nowożytnych stała na czele państwa na Bliskim Wschodzie.^[207]We wrześniu 1970 roku król Jordanii Husajn wypędził z Jordanii Organizację Wyzwolenia Palestyny ​​(OWP).Syryjskie czołgi najechały Jordanię, aby pomóc OWP, ale wycofały się po izraelskich groźbach militarnych.Następnie OWP przeniosła się do Libanu, znacząco wpływając na region i przyczyniając się do libańskiej wojny domowej.Podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 r. doszło do tragicznego wydarzenia, podczas którego palestyńscy terroryści zabili dwóch członków izraelskiej drużyny i wzięli dziewięciu zakładników.Nieudana niemiecka próba ratunkowa zakończyła się śmiercią zakładników i pięciu porywaczy.Trzej terroryści, którzy przeżyli, zostali później zwolnieni w zamian za zakładników z porwanego samolotu Lufthansy.^[208] W odpowiedzi Izrael przeprowadził naloty, nalot na kwaterę główną OWP w Libanie i kampanię zabójstw przeciwko osobom odpowiedzialnym za masakrę w Monachium.