Powstanie Bar Kochby (132-136 n.e.), któremu przewodził Szymon bar Kochba, było trzecią i ostatnią wojną żydowsko-rzymską.^[107] Bunt ten, będący odpowiedzią na politykę Rzymu w Judei, w tym na założenie Aelia Capitolina na ruinach Jerozolimy i świątyni Jowisza na Wzgórzu Świątynnym, początkowo zakończył się sukcesem. Bar Kochba, przez wielu postrzegany jako Mesjasz, ustanowił państwo tymczasowe, zyskując szerokie poparcie.Jednak reakcja Rzymu była potężna.Cesarz Hadrian rozmieścił duże siły militarne pod dowództwem Sekstusa Juliusza Sewera, ostatecznie stłumiając bunt w 134 roku n.e.^[108] Bar Kochba zginął pod Betarem w 135 r., a pozostali rebelianci zostali pokonani lub zniewoleni przez 136 r.Następstwa buntu były druzgocące dla ludności żydowskiej Judei, powodując znaczną liczbę zgonów, wypędzeń i zniewolenia.^[109] Straty rzymskie były również znaczne, co doprowadziło do rozwiązania Legio XXII Deiotariana.^[110] Po buncie uwaga społeczeństwa żydowskiego przeniosła się z Judei do Galilei, a Rzymianie narzucili surowe edykty religijne, obejmujące między innymi zakaz wstępu Żydom do Jerozolimy.^[111] W ciągu następnych stuleci więcej Żydów wyjechało do społeczności w diasporze, zwłaszcza do dużych, szybko rosnących społeczności żydowskich w Babilonii i Arabii.Klęska buntu doprowadziła do ponownej oceny wierzeń mesjańskich w judaizmie i oznaczała dalszą rozbieżność między judaizmem a wczesnym chrześcijaństwem.Talmud negatywnie odnosi się do Bar Kochby jako „Ben Koziva” („Syn Oszustwa”), co odzwierciedla jego postrzeganą rolę fałszywego Mesjasza.^[112]Po stłumieniu buntu Bar Kochby Jerozolima została odbudowana jako kolonia rzymska pod nazwą Aelia Capitolina, a prowincja Judea została przemianowana na Syria Palaestina.