Przed rokiem 1595 p.n.e. południowa Mezopotamia, w okresie starobabilońskim, przeżywała fazę upadku i niestabilności politycznej.Ten kryzys wynikał przede wszystkim z niezdolności następców Hammurabiego do utrzymania kontroli nad królestwem.Kluczowym czynnikiem tego upadku była utrata kontroli nad ważnymi szlakami handlowymi między północnymi i południowymi regionami Babilonii do pierwszej dynastii Sealandii.Strata ta miała istotne konsekwencje gospodarcze dla regionu.Około 1595 roku p.n.e. hetycki król Mursili I najechał południową Mezopotamię.Wcześniej pokonał Aleppo, silne sąsiednie królestwo.Następnie Hetyci złupili Babilon, skutecznie kończąc dynastię Hammurabiego i okres starobabiloński.Ta akcja militarna stanowiła znaczący punkt zwrotny w historii Mezopotamii.Hetyci po podboju nie ustanowili władzy nad Babilonem ani jego okolicami.Zamiast tego zdecydowali się wycofać, wracając wzdłuż rzeki Eufrat do swojej ojczyzny, znanej jako „kraina Hatti”.Powody inwazji hetyckiej i splądrowania Babilonu były przedmiotem debaty wśród historyków.Spekuluje się, że następcy Hammurabiego mogli sprzymierzyć się z Aleppo, przyciągając tym samym uwagę Hetytów.Alternatywnie motywy Hetytów mogły obejmować poszukiwanie kontroli nad ziemią, siłą roboczą, szlakami handlowymi i dostępem do cennych złóż rudy, wskazując szersze cele strategiczne stojące za ich ekspansją.