Rewolucja 17 lipca, kluczowe wydarzenie w historii Iraku, miała miejsce 17 lipca 1968 r. Ten bezkrwawy zamach stanu został zorganizowany przez Ahmeda Hassana al-Bakra, Abd ar-Razzaqa an-Naifa i Abd ar-Rahmana al-Dawuda.Doprowadziło to do obalenia prezydenta Abdula Rahmana Arifa i premiera Tahira Yahyi, torując drogę do przejęcia władzy irackiemu oddziałowi regionalnemu Arabskiej Socjalistycznej Partii Baas.Do najważniejszych postaci partii Baas biorących udział w zamachu stanu i późniejszych czystkach politycznych należeli Hardan al-Tikriti, Salih Mahdi Ammash i Saddam Husajn, późniejszy prezydent Iraku.Zamach stanu wymierzony był głównie w premiera Yahyę, naseristę, który wykorzystał kryzys polityczny po wojnie sześciodniowej w czerwcu 1967 r.Yahya nalegał nacjonalizacji należącej do Zachodu firmy Iraq Petroleum Company (IPC), aby wykorzystać iracką ropę jako dźwignię przeciwko Izraelowi.Jednakże pełna nacjonalizacja IPC nastąpiła dopiero w 1972 r. pod rządami partii Baas.W następstwie zamachu stanu nowy rząd partii Baas w Iraku skupił się na umocnieniu swojej władzy.Potępiła rzekomą ingerencję amerykańską i izraelską, dokonała egzekucji 14 osób, w tym 9 irackich Żydów pod fałszywymi oskarżeniami o szpiegostwo, a także przeprowadziła czystkę na przeciwnikach politycznych.Reżim dążył także do wzmocnienia tradycyjnych więzi Iraku ze Związkiem Radzieckim.Partia Baas utrzymywała swoje rządy od rewolucji 17 lipca do 2003 r., kiedy to została obalona w wyniku inwazji prowadzonej przez siły amerykańskie i brytyjskie.Należy odróżnić rewolucję 17 lipca od rewolucji 14 lipca 1958 r., która zakończyła dynastię Haszymidzką i ustanowiła Republikę Iraku, oraz rewolucję w Ramadanie 8 lutego 1963 r., która jako pierwsza wyniosła do władzy iracką partię Baas w ramach krótkotrwałego rządu koalicyjnego.