Wczesne migracje ludzi w Azji Południowej i Wschodniej prawdopodobnie obejmowały szlaki przez Iran, region o zróżnicowanym położeniu geograficznym i zasobach odpowiednich dla wczesnych hominidów.Kamienne artefakty ze złóż żwiru wzdłuż kilku rzek, w tym Kashafrud, Mashkid, Ladiz, Sefidrud, Mahabad i innych, wskazują na obecność wczesnych populacji.Kluczowymi miejscami okupacji człowieka w Iranie są Kashafrud w Chorasan, Mashkid i Ladiz w Sistanie, Shiwatoo w Kurdystanie, Ganj Par i Jaskinia Darband w Gilan, Khaleseh w Zanjan, Tepe Gakia w pobliżu Kermanshah ^[1] oraz Pal Barik w Ilam, datowany na okres od milion lat temu do 200 000 lat temu.Narzędzia z kamienia Mousterian, kojarzone z neandertalczykami, znaleziono w całym Iranie, zwłaszcza w regionie Zagros i środkowym Iranie, w miejscach takich jak Kobeh, Kaldar, Bisetun, Qaleh Bozi, Tamtama, Warwasi.Godnym uwagi odkryciem był promień neandertalczyka w 1949 roku przez CS Coona w jaskini Bisitun.^[2]Dowody z górnego paleolitu i epipaleolitu pochodzą głównie z regionu Zagros, ze stanowiskami w Kermanshah i Khoramabad, takimi jak jaskinia Yafteh.W 2018 roku w Kermanshah znaleziono ząb dziecka neandertalczyka wraz z narzędziami ze środkowego paleolitu.^[3] Okres epipaleolitu, obejmujący ok.W latach 18 000–11 000 p.n.e. w jaskiniach w górach Zagros żyli łowcy-zbieracze, w których występowała większa różnorodność roślin i zwierząt, na które polowano i zbierano, w tym mniejsze kręgowce, pistacje, dzikie owoce, ślimaki i małe zwierzęta wodne.