Rządy Rezy Szacha Pahlaviego w Iranie w latach 1925–1941 charakteryzowały się znaczącymi wysiłkami modernizacyjnymi i ustanowieniem autorytarnego reżimu.Jego rząd kładł nacisk na nacjonalizm, militaryzm, sekularyzm i antykomunizm, obok ścisłej cenzury i propagandy.^[67] Wprowadził liczne reformy społeczno-gospodarcze, w tym reorganizację armii, administracji rządowej i finansów.^[68] Panowanie Rezy Szacha było złożonym okresem znaczącej modernizacji i rządów autorytarnych, naznaczonym zarówno osiągnięciami w infrastrukturze i edukacji, jak i krytyką ucisku i tłumienia politycznego.Jego zwolennikom panowanie Rezy Szacha było postrzegane jako okres znacznego postępu, charakteryzujący się wprowadzeniem prawa i porządku, dyscypliny, władzy centralnej i nowoczesnych udogodnień, takich jak szkoły, pociągi, autobusy, radia, kina i telefony.^[69] Jednak jego szybkie wysiłki modernizacyjne spotkały się z krytyką jako „zbyt szybkie” ^[70] i „powierzchowne” ^[71,] a niektórzy postrzegali jego panowanie jako czas naznaczony uciskiem, korupcją, nadmiernymi podatkami i brakiem autentyczności .Jego rządy porównywano także do państwa policyjnego ze względu na rygorystyczne środki bezpieczeństwa.^[69] Jego polityka, szczególnie ta sprzeczna z tradycjami islamskimi, wywołała niezadowolenie wśród pobożnych muzułmanów i duchowieństwa, prowadząc do znacznych niepokojów, takich jak bunt w 1935 r. w świątyni Imama Rezy w Meszhed.^[72]Podczas 16-letnich rządów Rezy Szacha Iran był świadkiem znacznego rozwoju i modernizacji.Podjęto duże projekty infrastrukturalne, w tym szeroko zakrojoną budowę dróg i budowę Kolei Transirańskiej.Utworzenie Uniwersytetu w Teheranie oznaczało wprowadzenie nowoczesnej edukacji w Iranie.^[73] Rozwój przemysłu był znaczny, przy 17-krotnym wzroście liczby nowoczesnych zakładów przemysłowych, z wyłączeniem instalacji naftowych.Sieć autostrad w kraju powiększyła się z 2000 do 14 000 mil.^[74]Reza Shah radykalnie zreformował służbę wojskową i cywilną, zakładając 100-tysięczną armię, ^[75] odchodząc od polegania na siłach plemiennych i ustanawiając 90-tysięczną służbę cywilną.Ustanowił bezpłatną, obowiązkową edukację zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet oraz zamknął prywatne szkoły religijne – islamskie, chrześcijańskie, żydowskie itp. ^[76] Dodatkowo wykorzystywał fundusze z zamożnych fundacji świątyń, zwłaszcza w Meszhed i Kom, na cele świeckie, takie jak jak projekty edukacyjne, zdrowotne i przemysłowe.^[77]Rządy Rezy Shaha zbiegły się w czasie z Przebudzeniem Kobiet (1936–1941), ruchem opowiadającym się za usunięciem czadoru ze społeczeństwa pracującego, argumentując, że utrudnia on aktywność fizyczną kobiet i uczestnictwo w życiu społecznym.Reforma ta spotkała się jednak z oporem przywódców religijnych.Ruch odsłonięcia był ściśle powiązany z prawem małżeńskim z 1931 r. i Drugim Kongresem Kobiet Wschodnich w Teheranie w 1932 r.Jeśli chodzi o tolerancję religijną, Reza Shah wyróżniał się szacunkiem wobec społeczności żydowskiej, będąc pierwszym irańskim monarchą od 1400 lat, który modlił się w synagodze podczas swojej wizyty w gminie żydowskiej w Isfahanie.Akt ten znacząco podniósł poczucie własnej wartości irańskich Żydów i sprawił, że Reza Szach cieszył się wśród nich dużym szacunkiem, ustępując jedynie Cyrusowi Wielkiemu.Jego reformy umożliwiły Żydom podejmowanie nowych zawodów i opuszczanie gett.^[78] Jednakże pojawiały się także twierdzenia o incydentach antyżydowskich w Teheranie w 1922 roku za jego rządów.^[79]Historycznie rzecz biorąc, termin „Persja” i jego pochodne były powszechnie używane w świecie zachodnim w odniesieniu do Iranu.W 1935 roku Reza Shah zażądał, aby zagraniczni delegaci i Liga Narodów przyjęli w oficjalnej korespondencji „Iran” – nazwę używaną przez jego rdzenną ludność i oznaczającą „Krainę Aryjczyków”.Prośba ta doprowadziła do częstszego używania słowa „Iran” w świecie zachodnim, zmieniając potoczną terminologię określającą narodowość irańską z „perskiej” na „irańską”.Później, w 1959 roku, rząd szacha Mohammada Rezy Pahlaviego, syna i następcy Rezy Shaha Pahlaviego, oświadczył, że zarówno „Persja”, jak i „Iran” mogą być oficjalnie używane zamiennie.Mimo to na Zachodzie nadal częściej używano określenia „Iran”.W sprawach zagranicznych Reza Shah starał się zmniejszyć wpływy zagraniczne w Iranie.Dokonał znaczących posunięć, takich jak zniesienie koncesji na ropę naftową z Brytyjczykami i poszukiwanie sojuszy z takimi krajami jak Turcja.Zrównoważył wpływy zagraniczne, zwłaszcza między Wielką Brytanią, Związkiem Radzieckim i Niemcami.^[80] Jednak jego strategie polityki zagranicznej załamały się wraz z nadejściem II wojny światowej , co doprowadziło do anglo-sowieckiej inwazji na Iran w 1941 r. i późniejszej przymusowej abdykacji.^[81]