Po wycofaniu się Mongołów Béla IV porzucił politykę odzyskiwania dawnych ziem koronnych.Zamiast ^[tego] przyznał swoim zwolennikom duże posiadłości i nalegał, aby budowali zamki z kamienia i zaprawy.^[30] Zapoczątkował nową falę kolonizacji, która spowodowała przybycie dużej liczby Niemców, Morawianów, Polaków i Rumunów.^[31] Król ponownie zaprosił Kumanów i osiedlił ich na równinach wzdłuż Dunaju i Cisy.^[32] Wydaje się, że mniej więcej w tym samym czasie w królestwie osiedliła się grupa Alanów, przodków ludu Jassic.^[33]Pojawiły się nowe wsie, składające się z drewnianych domów zbudowanych obok siebie na równych działkach.^[34] Zniknęły chaty, powstały nowe domy wiejskie składające się z salonu, kuchni i spiżarni.^[35] Najbardziej zaawansowane techniki rolnicze, w tym asymetryczne ciężkie pługi, ^[36] rozpowszechniły się także w całym królestwie.Migracje wewnętrzne odegrały również kluczową rolę w rozwoju nowych domen pojawiających się na dawnych ziemiach królewskich.Nowi posiadacze ziemscy zapewnili przybywającym do ich majątków swobodę osobistą i korzystniejsze warunki finansowe, co umożliwiło poprawę swojej sytuacji także chłopom, którzy zdecydowali się nie przeprowadzać.^[37] Béla IV nadał przywileje kilkunastu miastom, m.in. Nagyszombatowi (Trnava, Słowacja) i Pesztowi.^[38]Kiedy w 1290 r. Władysław IV został zamordowany, Stolica Apostolska ogłosiła królestwo pustym lennem.^[39] Choć Rzym przyznał królestwo synowi swojej siostry, Karolowi Młotowi, księciu koronnemu Królestwa Neapolu, większość węgierskich panów wybrała Andrzeja, wnuka Andrzeja II i syna księcia o wątpliwej legalności.^[40] Wraz ze śmiercią Andrzeja III męska linia rodu Árpád wymarła i rozpoczął się okres anarchii.^[41]