W VIII–X wieku n.e. Madziarowie, którzy początkowo prowadzili półkoczowniczy tryb życia charakteryzujący się wypasem, zaczęli przechodzić do osiadłego społeczeństwa rolniczego.Zmiana ta była spowodowana potrzebami ekonomicznymi, takimi jak niewystarczające pastwiska dla nomadyzmu i niemożność dalszej migracji.W rezultacie Węgrzy, łącząc się z miejscową ludnością słowiańską i inną, ujednolicili się i zaczęli rozwijać ośrodki ufortyfikowane, które później przekształciły się w ośrodki powiatowe.Węgierski system wiejski również ukształtował się w X wieku.Znaczące reformy w strukturze władzy powstającego państwa węgierskiego zainicjowali wielcy książęta Fajsz i Taksony.Jako pierwsi zaprosili chrześcijańskich misjonarzy i założyli forty, co oznaczało zwrot w kierunku bardziej zorganizowanego i osiadłego społeczeństwa.W szczególności Taksony przeniósł centrum księstwa węgierskiego z Górnej Cisy do nowych lokalizacji w Székesfehérvár i Esztergom, przywrócił tradycyjną służbę wojskową, zaktualizował uzbrojenie armii i zorganizował przesiedlenia Węgrów na dużą skalę, jeszcze bardziej umacniając transformację z rangi wodza do społeczeństwa państwowego.