Światowa recesja gospodarcza z 2008 r. dotknęła Grecję, a także pozostałe kraje strefy euro.Od końca 2009 r. na rynkach inwestycyjnych narastały obawy przed kryzysem zadłużeniowym dotyczącym zdolności Grecji do spłaty zadłużenia w związku ze znacznym wzrostem długu publicznego tego kraju.Na ten kryzys zaufania wskazywało zwiększenie spreadów rentowności obligacji i ubezpieczenia ryzyka w swapach ryzyka kredytowego w porównaniu z innymi krajami, przede wszystkim z Niemcami.Obniżenie ratingu greckiego długu publicznego do statusu obligacji śmieciowych wywołało alarm na rynkach finansowych.2 maja 2010 r. kraje strefy euro i Międzynarodowy Fundusz Walutowy uzgodniły pożyczkę dla Grecji w wysokości 110 miliardów euro, pod warunkiem wprowadzenia surowych środków oszczędnościowych.W październiku 2011 r. przywódcy strefy euro zgodzili się również na propozycję umorzenia 50% greckiego długu wobec prywatnych wierzycieli, zwiększenie kwoty Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej do około 1 biliona euro i zobowiązanie europejskich banków do osiągnięcia 9% kapitalizacji w celu zmniejszenia ryzyka zarażania innych krajów.Te środki oszczędnościowe były wyjątkowo niepopularne wśród greckiej opinii publicznej, wywołując demonstracje i niepokoje społeczne.Podsumowując, grecka gospodarka przeżyła jak dotąd najdłuższą recesję ze wszystkich zaawansowanych gospodarek mieszanych.W rezultacie grecki system polityczny został wywrócony do góry nogami, wykluczenie społeczne wzrosło, a setki tysięcy dobrze wykształconych Greków opuściło kraj.