Podczas kongresu wiedeńskiego w 1815 r. 39 byłych krajów związkowych Konfederacji Renu przystąpiło do Konfederacji Niemieckiej, co było luźnym porozumieniem o wzajemnej obronie.Został utworzony przez Kongres Wiedeński w 1815 r. w miejsce dawnego Świętego Cesarstwa Rzymskiego, które zostało rozwiązane w 1806 r. Próby integracji gospodarczej i koordynacji celnej udaremniła represyjna polityka antynarodowa.Wielka Brytania aprobowała unię, przekonana, że ​​stabilny, pokojowy byt w Europie Środkowej mógłby zniechęcić do agresywnych posunięć Francji czy Rosji.Większość historyków doszła jednak do wniosku, że Konfederacja była słaba i nieskuteczna oraz stanowiła przeszkodę dla niemieckiego nacjonalizmu.Unia została osłabiona przez utworzenie Zollverein w 1834 r., Rewolucje 1848 r., Rywalizacja między Prusami a Austrią i została ostatecznie rozwiązana w następstwie wojny austriacko-pruskiej w 1866 r., A jej miejsce zajęła Konfederacja Północnoniemiecka w tym samym rok.Konfederacja miała tylko jeden organ, Konwencję Federalną (również Zgromadzenie Federalne lub Sejm Konfederacji).Konwencja składała się z przedstawicieli państw członkowskich.Najważniejsze kwestie musiały być rozstrzygane jednogłośnie.Konwentowi przewodniczył przedstawiciel Austrii.Była to jednak formalność, Konfederacja nie miała jednak głowy państwa, gdyż nie była państwem.Konfederacja z jednej strony była silnym sojuszem swoich państw członkowskich, ponieważ prawo federalne było nadrzędne wobec prawa stanowego (decyzje Konwentu Federalnego były wiążące dla państw członkowskich).Ponadto Konfederacja została ustanowiona na wieczność i była niemożliwa do rozwiązania (prawnie), ponieważ żadne państwo członkowskie nie mogło jej opuścić, a żaden nowy członek nie mógł przystąpić bez powszechnej zgody w Konwencji Federalnej.Z drugiej strony Konfederację osłabiała sama jej struktura i państwa członkowskie, po części dlatego, że najważniejsze decyzje Konwentu Federalnego wymagały jednomyślności, a cel Konfederacji ograniczał się jedynie do spraw bezpieczeństwa.Ponadto funkcjonowanie Konfederacji uzależnione było od współpracy dwóch najludniejszych państw członkowskich, Austrii i Prus, które w rzeczywistości często znajdowały się w opozycji.