Rozwiązanie Świętego Cesarstwa Rzymskiego nastąpiło de facto 6 sierpnia 1806 r., Kiedy ostatni cesarz rzymski Franciszek II z rodu Habsburgów-Lotaryngii zrzekł się tytułu i zwolnił wszystkie państwa cesarskie i urzędników z ich przysięgi i zobowiązań wobec imperium .Od średniowiecza Święte Cesarstwo Rzymskie było uznawane przez zachodnich Europejczyków za prawowitą kontynuację starożytnego Cesarstwa Rzymskiego, ponieważ jego cesarze zostali ogłoszeni cesarzami rzymskimi przez papiestwo.Dzięki temu rzymskiemu dziedzictwu święci cesarze rzymscy twierdzili, że są uniwersalnymi monarchami, których jurysdykcja rozciągała się poza formalne granice ich imperium na całą chrześcijańską Europę i nie tylko.Upadek Świętego Cesarstwa Rzymskiego był długim i przeciągającym się procesem trwającym stulecia.Powstanie pierwszych nowoczesnych suwerennych państw terytorialnych w XVI i XVII wieku, które przyniosło ze sobą ideę, że jurysdykcja odpowiada faktycznie zarządzanemu terytorium, zagroziło uniwersalnemu charakterowi Świętego Cesarstwa Rzymskiego.Święte Cesarstwo Rzymskie ostatecznie rozpoczęło swój ostateczny upadek podczas i po zaangażowaniu się we francuskie wojny o niepodległość i wojny napoleońskie.Chociaż imperium początkowo broniło się dość dobrze, wojna z Francją i Napoleonem okazała się katastrofalna.W 1804 roku Napoleon ogłosił się cesarzem Francuzów, na co Franciszek II odpowiedział, ogłaszając się cesarzem Austrii, oprócz tego, że był już świętym cesarzem rzymskim, co było próbą utrzymania parytetu między Francją a Austrią, jednocześnie ilustrując, że Święty tytuł rzymski przewyższał ich obu.Klęska Austrii w bitwie pod Austerlitz w grudniu 1805 r. I secesja dużej liczby niemieckich wasali Franciszka II w lipcu 1806 r. W celu utworzenia Konfederacji Renu , francuskiego państwa satelickiego, faktycznie oznaczało koniec Świętego Cesarstwa Rzymskiego.Abdykacja w sierpniu 1806 r., Połączona z rozwiązaniem całej hierarchii cesarskiej i jej instytucji, była postrzegana jako konieczna, aby zapobiec możliwości ogłoszenia się przez Napoleona Świętym Cesarzem Rzymskim, co sprowadziłoby Franciszka II do roli wasala Napoleona.Reakcje na rozpad imperium wahały się od obojętności do rozpaczy.Ludność Wiednia, stolicy monarchii Habsburgów, była przerażona utratą imperium.Wielu byłych poddanych Franciszka II kwestionowało legalność jego działań;chociaż jego abdykacja została uznana za całkowicie legalną, rozpad imperium i uwolnienie wszystkich jego wasali były postrzegane jako wykraczające poza władzę cesarza.W związku z tym wielu książąt i poddanych imperium odmówiło zaakceptowania faktu, że imperium zniknęło, a niektórzy pospólstwo posuwało się nawet do przekonania, że ​​wiadomość o jego rozwiązaniu była spiskiem ich lokalnych władz.W Niemczech rozpad był szeroko porównywany do starożytnego i na wpół legendarnego upadku Troi, a niektórzy kojarzyli koniec tego, co uważali za Cesarstwo Rzymskie, z czasami ostatecznymi i apokalipsą.