Nowe Królestwo, znane również jako Imperium Egipskie, trwało od XVI do XI wieku p.n.e. i obejmowało okres od XVIII do XX dynastii.Nastąpiło ono po drugim okresie przejściowym i poprzedziło trzeci okres przejściowy.Epoka ta, ustalona pomiędzy 1570 a 1544 rokiem p.n.e. ^[58] na podstawie datowania radiowęglowego, była najbogatszą i najpotężniejszą fazą Egiptu.^[59]W XVIII dynastii występowali znani faraonowie, tacy jak Ahmose I, Hatszepsut, Totmes III, Amenhotep III, Echnaton i Tutanchamon.Ahmose I, uważany za założyciela dynastii, zjednoczył Egipt i prowadził kampanię w Lewancie.^[60] Jego następcy, Amenhotep I i ​​Totmes I, kontynuowali kampanie wojskowe w Nubii i Lewancie, przy czym Totmes I był pierwszym faraonem, który przekroczył Eufrat.^[61]Hatszepsut, córka Totmesa I, wyłoniła się jako potężny władca, przywracający sieci handlowe i zlecający znaczące projekty architektoniczne.^[62] Totmes III, znany ze swoich zdolności militarnych, znacznie rozszerzył imperium egipskie.^[63] Amenhotep III, jeden z najbogatszych faraonów, wyróżnia się swoim wkładem w architekturę.Jednym z najbardziej znanych faraonów z XVIII dynastii jest Amenhotep IV, który zmienił imię na Echnaton na cześć Atona, reprezentanta egipskiego boga Ra.Pod koniec XVIII dynastii status Egiptu zmienił się radykalnie.Dzięki widocznemu brakowi zainteresowania Echnatona sprawami międzynarodowymi Hetyci stopniowo rozszerzali swoje wpływy na Lewant, stając się główną potęgą w polityce międzynarodowej – potęgą, z którą w XIX dynastii zmierzyli się zarówno Seti I, jak i jego syn Ramzes II.Dynastia zakończyła się wraz z władcami Ay i Horemhebem, którzy wyszli z oficjalnych szeregów.^[64]XIX dynastia starożytnego Egiptu została założona przez wezyra Ramzesa I, mianowanego przez ostatniego władcę XVIII dynastii, faraona Horemheba.Krótkie panowanie Ramzesa I posłużyło jako okres przejściowy między rządami Horemheba a erą bardziej dominujących faraonów.Jego syn Seti I i wnuk Ramzes II odegrali szczególną rolę w wyniesieniu Egiptu na bezprecedensowy poziom imperialnej siły i dobrobytu.Dynastia ta wyznaczyła znaczący etap w historii Egiptu, charakteryzujący się silnym przywództwem i polityką ekspansjonistyczną.Najwybitniejszy faraon XX dynastii, Ramzes III, stawił czoła inwazjom Ludów Morza i Libijczyków, udało mu się je odeprzeć, ale poniosło to ogromne koszty ekonomiczne.^[65] Jego panowanie zakończyło się wewnętrznymi konfliktami, przygotowując grunt pod upadek Nowego Królestwa.Koniec dynastii naznaczony był słabymi rządami, co ostatecznie doprowadziło do powstania lokalnych potęg, takich jak arcykapłani Amona i Smendesa w Dolnym Egipcie, co oznaczało początek trzeciego okresu przejściowego.