Druga wojna opiumowa była wojną trwającą od 1856 do 1860 roku, w której Imperium Brytyjskie i Cesarstwo Francuskie walczyły z chińską dynastią Qing .Był to drugi poważny konflikt w wojnach opiumowych, które toczyły się o prawo do importu opium do Chin i zakończył się drugą porażką dynastii Qing.Spowodowało to, że wielu chińskich urzędników uwierzyło, że konflikty z mocarstwami zachodnimi nie są już tradycyjnymi wojnami, ale częścią zbliżającego się kryzysu narodowego.W 1860 roku wojska brytyjskie i francuskie wylądowały w pobliżu Pekinu i przedarły się do miasta.Negocjacje pokojowe szybko się załamały, a brytyjski Wysoki Komisarz w Chinach nakazał obcym wojskom splądrowanie i zniszczenie Cesarskiego Pałacu Letniego, kompleksu pałaców i ogrodów, w których cesarze dynastii Qing zajmowali się sprawami państwa.Podczas i po drugiej wojnie opiumowej rząd Qing został również zmuszony do podpisania traktatów z Rosją, takich jak traktat z Aigun i konwencja pekińska (pekińska).W rezultacie Chiny przekazały Rosji ponad 1,5 miliona kilometrów kwadratowych terytorium na północnym wschodzie i północnym zachodzie.Po zakończeniu wojny rząd Qing był w stanie skoncentrować się na zwalczaniu buntu Taiping i utrzymaniu jego rządów.Między innymi Konwencja Pekińska przekazała Brytyjczykom Półwysep Kowloon jako część Hongkongu.