Generał porucznik Hussain Muhammad Ershad przejął władzę w Bangladeszu 24 marca 1982 r. w obliczu „poważnego kryzysu politycznego, gospodarczego i społecznego”.Niezadowolony z rządów ówczesnego prezydenta Sattara i jego odmowy dalszej integracji armii z polityką, Ershad zawiesił konstytucję, ogłosił stan wojenny i zainicjował reformy gospodarcze.Reformy te obejmowały prywatyzację gospodarki zdominowanej przez państwo i zaproszenie do inwestycji zagranicznych, co uznano za pozytywny krok w kierunku stawienia czoła poważnym wyzwaniom gospodarczym Bangladeszu.Ershad objął prezydenturę w 1983 r., utrzymując swoją rolę szefa armii i głównego administratora stanu wojennego (CMLA).Próbował angażować partie opozycji w wybory samorządowe w stanie wojennym, jednak w obliczu ich odmowy, w marcu 1985 r. wygrał ogólnokrajowe referendum w sprawie jego przywództwa przy niskiej frekwencji.Utworzenie Partii Jatiya oznaczało ruch Ershada w kierunku normalizacji politycznej.Pomimo bojkotu ze strony głównych partii opozycji, w wyborach parlamentarnych w maju 1986 r. Partia Jatiya zdobyła skromną większość, a udział Ligi Awami dodał jej legitymizacji.Przed wyborami prezydenckimi w październiku Ershad odszedł ze służby wojskowej.Wybory zostały zakwestionowane ze względu na zarzuty nieprawidłowości w głosowaniu i niskiej frekwencji, choć Ershad wygrał z 84% głosów.Stan wojenny został zniesiony w listopadzie 1986 r. w wyniku zmian w konstytucji mających na celu legitymizację działań reżimu stanu wojennego.Jednakże podjęta przez rząd w lipcu 1987 r. próba uchwalenia ustawy o reprezentacji wojskowej w lokalnych radach administracyjnych doprowadziła do zjednoczenia ruchu opozycyjnego, co doprowadziło do powszechnych protestów i aresztowań działaczy opozycji.Odpowiedzią Ershada było ogłoszenie stanu wyjątkowego i rozwiązanie parlamentu, wyznaczając nowe wybory na marzec 1988 r. Pomimo bojkotu opozycji, Partia Jatiya zdobyła w tych wyborach zdecydowaną większość.W czerwcu 1988 r., pośród kontrowersji i sprzeciwu, poprawka do konstytucji uczyniła islam religią państwową Bangladeszu.Pomimo początkowych oznak stabilności politycznej, pod koniec 1990 r. nasilił się sprzeciw wobec rządów Ershada, naznaczony strajkami generalnymi i wiecami publicznymi, co doprowadziło do pogorszenia stanu prawa i porządku.W 1990 r. partie opozycyjne w Bangladeszu, na czele z Khaledą Zią z BNP i szejkiem Hasiną z Ligi Awami, zjednoczyły się przeciwko prezydentowi Ershadowi.Ich protesty i strajki, wspierane przez studentów i partie islamskie, takie jak Jamaat-e-Islami, sparaliżowały kraj.Ershad złożył rezygnację 6 grudnia 1990 r. W następstwie powszechnych niepokojów rząd tymczasowy przeprowadził 27 lutego 1991 r. wolne i uczciwe wybory.