Pakistański wojskowy zamach stanu w 1958 r., który miał miejsce 27 października 1958 r., był pierwszym wojskowym zamachem stanu w Pakistanie.Doprowadziło to do obalenia prezydenta Iskandara Alego Mirzy przez ówczesnego szefa armii Muhammada Ayuba Khana.Przed zamachem stanu Pakistan nękała niestabilność polityczna, a w latach 1956–1958 było wielu premierów. Napięcia wzmogły żądanie Pakistanu Wschodniego dotyczące większego udziału w zarządzaniu centralnym.Pośród tych napięć prezydent Mirza, tracąc poparcie polityczne i w obliczu sprzeciwu ze strony przywódców takich jak Suhrawardy, zwrócił się o wsparcie do wojska.7 października wprowadził stan wojenny, rozwiązał konstytucję, odwołał rząd, rozwiązał Zgromadzenie Narodowe i legislatury prowincji oraz zdelegalizował partie polityczne.Generał Ayub Khan został mianowany głównym administratorem stanu wojennego i mianowany nowym premierem.Jednak sojusz między Mirzą i Ayubem Khanem był krótkotrwały.Do 27 października Mirza, czując się marginalizowany przez rosnącą siłę Ayuba Khana, próbował potwierdzić swoją władzę.I odwrotnie, Ayub Khan, podejrzewając Mirzę o spisek przeciwko niemu, zmusił Mirzę do rezygnacji i objął prezydenturę.Zamach stanu został początkowo przyjęty w Pakistanie z zadowoleniem, postrzegany jako wytchnienie od niestabilności politycznej i nieskutecznego przywództwa.Panował optymizm, że silne przywództwo Ayuba Khana ustabilizuje gospodarkę, będzie promować modernizację i ostatecznie przywróci demokrację.Jego reżim otrzymał wsparcie od obcych rządów, w tym Stanów Zjednoczonych .