Wojna Boshin, czasami nazywana japońską wojną domową, była wojną domową w Japonii toczoną w latach 1868-1869 pomiędzy siłami rządzącego szogunatu Tokugawa a kliką dążącą do przejęcia władzy politycznej w imieniu Dworu Cesarskiego.Wojna powstała w wyniku niezadowolenia wielu szlachciców i młodych samurajów z postępowania szogunatu z obcokrajowcami po otwarciu Japonii w poprzedniej dekadzie.Rosnące wpływy Zachodu w gospodarce doprowadziły do ​​​​upadku podobnego do upadku innych krajów azjatyckich w tamtym czasie.Sojusz zachodnich samurajów, zwłaszcza domen Chōshū, Satsuma i Tosa, oraz urzędników dworskich zapewnił kontrolę nad dworem cesarskim i wywarł wpływ na młodego cesarza Meiji.Tokugawa Yoshinobu, siedzący shōgun, zdając sobie sprawę z daremności swojej sytuacji, zrzekł się władzy politycznej na rzecz cesarza.Yoshinobu miał nadzieję, że w ten sposób Dom Tokugawy zostanie zachowany i będzie mógł uczestniczyć w przyszłym rządzie.Jednak ruchy militarne sił imperialnych, przemoc partyzancka w Edo oraz cesarski dekret promowany przez Satsumę i Chōshū, znoszący Dom Tokugawy, skłoniły Yoshinobu do rozpoczęcia kampanii wojskowej mającej na celu zajęcie dworu cesarza w Kioto.Fala militarna szybko odwróciła się na korzyść mniejszej, ale stosunkowo zmodernizowanej frakcji imperialnej, a po serii bitew, których kulminacją była kapitulacja Edo, Yoshinobu osobiście się poddał.Lojalni Tokugawa wycofali się na północne Honsiu, a później na Hokkaidō, gdzie założyli Republikę Ezo.Klęska w bitwie pod Hakodate przełamała ten ostatni opór i pozostawiła władzę imperialną nad całą Japonią, kończąc militarną fazę Restauracji Meiji .Podczas konfliktu zmobilizowano około 69 000 mężczyzn, z których około 8200 zginęło.Ostatecznie zwycięska frakcja imperialna porzuciła swój cel wypędzenia cudzoziemców z Japonii i zamiast tego przyjęła politykę ciągłej modernizacji z myślą o ewentualnej renegocjacji nierównych traktatów z mocarstwami zachodnimi.Dzięki uporowi Saigō Takamori, wybitnego przywódcy frakcji imperialnej, lojalistom Tokugawy okazano łaskę, a wielu byłych przywódców szogunatu i samurajów otrzymało później odpowiedzialne stanowiska w nowym rządzie.Kiedy rozpoczęła się wojna Boshin, Japonia już się modernizowała, podążając tą samą drogą postępu, co uprzemysłowione kraje zachodnie.Ponieważ narody zachodnie, zwłaszcza Wielka Brytania i Francja, były głęboko zaangażowane w politykę tego kraju, ustanowienie władzy imperialnej dodało konfliktowi więcej turbulencji.Z biegiem czasu wojnę określano jako „bezkrwawą rewolucję”, ponieważ liczba ofiar była niewielka w stosunku do liczby ludności Japonii.Jednak wkrótce pojawiły się konflikty między zachodnimi samurajami a modernistami z frakcji imperialnej, co doprowadziło do bardziej krwawej Rebelii Satsumy.