Król Wiktor Emanuel II i jego premier hrabia Camillo di Cavour postanowili stanąć po stronie Wielkiej Brytanii i Francji, aby zyskać przychylność tych mocarstw kosztem Austrii, która odmówiła przystąpienia do wojny z Rosją.Sardynia zaangażowała łącznie 18 000 żołnierzy pod dowództwem generała porucznika Alfonso Ferrero La Marmora do kampanii krymskiej.Cavour dążył do zdobycia przychylności Francuzów w sprawie zjednoczenia Włoch w wojnie z Cesarstwem Austriackim.Rozmieszczenie wojsk włoskich na Krymie i ich waleczność w bitwie pod Czernają (16 sierpnia 1855 r.) wojna na kongresie paryskim (1856), gdzie Cavour mógł poruszyć kwestię Risorgimento z wielkimi mocarstwami europejskimi.W kwietniu 1855 roku na statkach brytyjskich i sardyńskich w porcie w Genui zaokrętowano łącznie 18 061 ludzi i 3963 koni i mułów.Podczas gdy jednostki piechoty liniowej i kawalerii zostały wyciągnięte z żołnierzy, którzy zgłosili się na ochotnika do wyprawy, Bersaglieri, oddziały artylerii i saperów zostały wysłane ze swoich regularnych jednostek.tj. każdy z 10 regularnych batalionów Bersaglieri armii wysłał swoje pierwsze dwie kompanie na wyprawę, podczas gdy np. 1. batalion 2. pułku tymczasowego składał się z ochotników z 3. pułku piechoty liniowej armii.Korpus wysiadł w Bałakławie między 9 maja a 14 maja 1855 r.