Kampania krymska rozpoczęła się we wrześniu 1854 roku. W siedmiu kolumnach z Warny wypłynęło 400 statków, a każdy parowiec holował dwa żaglowce.Zakotwiczywszy 13 września w zatoce Eupatoria, miasto poddało się, a 500 marines wylądowało, by je zająć.Miasto i zatoka zapewniłyby awaryjną pozycję w przypadku katastrofy.Siły alianckie dotarły do ​​zatoki Kalamita na zachodnim wybrzeżu Krymu i 14 września rozpoczęły schodzenie na ląd.Książę Aleksander Siergiejewicz Mienszykow, dowódca sił rosyjskich na Krymie, został zaskoczony.Nie sądził, że alianci zaatakują tak blisko nadejścia zimy i nie udało mu się zmobilizować wystarczającej liczby żołnierzy do obrony Krymu.Wojskom brytyjskim i kawalerii zejście na ląd zajęło pięć dni.Wielu mężczyzn było chorych na cholerę i trzeba było ich wynosić z łodzi.Nie istniały żadne urządzenia do przemieszczania sprzętu drogą lądową, więc trzeba było wysyłać grupy do kradzieży wozów i wagonów z okolicznych gospodarstw tatarskich.Jedynym pożywieniem i wodą dla mężczyzn były trzydniowe racje żywnościowe, które otrzymali w Warnie.Ze statków nie wyładowywano żadnych namiotów ani toreb z ekwipunkiem, więc pierwsze noce żołnierze spędzili bez schronienia, bez ochrony przed ulewnym deszczem i piekielnym upałem.Pomimo opóźnień podważających plany niespodziewanego ataku na Sewastopol, sześć dni później, 19 września, armia wreszcie ruszyła na południe, wspierając ją flotą.Marsz obejmował przejście przez pięć rzek: Bułganak, Alma, Kacha, Belbek i Czernaja.Następnego ranka armia aliantów maszerowała doliną, by zaatakować Rosjan, których siły znajdowały się po drugiej stronie rzeki, na wzgórzach Alma.