Na Kubie Ruch 26 Lipca , kierowany przez młodych rewolucjonistów Fidela Castro i Che Guevary , przejął władzę w rewolucji kubańskiej 1 stycznia 1959 r., Obalając prezydenta Fulgencio Batistę , którego niepopularny reżim został pozbawiony broni przez administrację Eisenhowera.Chociaż Fidel Castro jako pierwszy odmówił sklasyfikowania swojego nowego rządu jako socjalistycznego i wielokrotnie zaprzeczał, że jest komunistą, Castro mianował marksistów na wyższe stanowiska rządowe i wojskowe.Co najważniejsze, Che Guevara został prezesem Banku Centralnego, a następnie ministrem przemysłu.Stosunki dyplomatyczne między Kubą a Stanami Zjednoczonymi trwały przez jakiś czas po upadku Batisty, ale prezydent Eisenhower celowo opuścił stolicę, aby uniknąć spotkania z Castro podczas jego podróży do Waszyngtonu w kwietniu, pozostawiając wiceprezydenta Richarda Nixona, aby poprowadził spotkanie w jego miejsce .Kuba rozpoczęła negocjacje w sprawie zakupu broni z bloku wschodniego w marcu 1960 r. W marcu tego roku Eisenhower zatwierdził plany CIA i fundusze na obalenie Castro.W styczniu 1961 roku, tuż przed odejściem ze stanowiska, Eisenhower formalnie zerwał stosunki z rządem kubańskim.W kwietniu tego roku administracja nowo wybranego amerykańskiego prezydenta Johna F. Kennedy'ego przeprowadziła nieudaną inwazję morską zorganizowaną przez CIA na wyspę w Playa Girón i Playa Larga w prowincji Santa Clara - niepowodzenie, które publicznie upokorzyło Stany Zjednoczone.Castro odpowiedział publicznym przyjęciem marksizmu-leninizmu, a Związek Radziecki zobowiązał się do dalszego wsparcia.W grudniu rząd USA rozpoczął kampanię ataków terrorystycznych przeciwko Kubańczykom oraz tajnych operacji i sabotażu przeciwko administracji, próbując obalić kubański rząd.