Największym zagrożeniem dla Bizancjum nie byli muzułmanie, ale ich chrześcijańscy odpowiednicy na Zachodzie — Michał VIII wiedział, że Wenecjanie i Frankowie bez wątpienia podejmą kolejną próbę ustanowienia łacińskich rządów w Konstantynopolu.Sytuacja pogorszyła się, gdy Karol I Anjou podbił Sycylię od Hohenstaufów w 1266 r. W 1267 r. papież Klemens IV zawarł pakt, na mocy którego Karol otrzymał ziemię na Wschodzie w zamian za pomoc w nowej wyprawie wojskowej do Konstantynopola.Opóźnienie ze strony Karola oznaczało, że Michał VIII miał wystarczająco dużo czasu na wynegocjowanie unii między Kościołem rzymskim a kościołem w Konstantynopolu w 1274 r., usuwając w ten sposób poparcie papieskie dla inwazji na Konstantynopol.