3 lipca 1863 roku generał Lee planował wznowienie ataków poprzez koordynację akcji na Culp's Hill z kolejnym atakiem Longstreeta i AP Hill na Cemetery Ridge.Longstreet nie był gotowy na wczesny atak, a siły Unii na Culp's Hill nie przyjęły Lee, czekając.O świcie pięć baterii Unii otworzyło ogień do brygady Steuarta na zajętych przez siebie pozycjach i unieruchomiło je przez 30 minut przed planowanym atakiem dwóch brygad Geary'ego.Jednak Konfederaci pokonali ich do ciosu.Walki trwały do ​​​​późnego ranka i składały się z trzech ataków ludzi Johnsona, z których każdy zakończył się niepowodzeniem.Ataki były zasadniczo powtórką ataków z poprzedniego wieczoru, chociaż w świetle dziennym.^[102]Ponieważ walki ustały poprzedniej nocy, jednostki XI Korpusu zostały wzmocnione dodatkowymi oddziałami z I i VI Korpusu.Ewell wzmocnił Johnsona dodatkowymi brygadami z dywizji generała dywizji Roberta E. Rodesa pod dowództwem bryg.rodyJunius Daniel i William „Extra Billy” Smith oraz płk Edward A. O'Neal.Te dodatkowe siły były niewystarczające, aby poradzić sobie z silnymi pozycjami obronnymi Unii.Greene powtórzył taktykę, której użył poprzedniego wieczoru: rotował pułki do iz przedpiersia podczas przeładowywania, umożliwiając im utrzymanie dużej szybkostrzelności.^[103]W finale z trzech ataków konfederatów, około godziny 10 rano (10:00), brygada Stonewall Walkera i brygada Daniela z Północnej Karoliny zaatakowały Greene'a od wschodu, podczas gdy brygada Steuarta posuwała się przez otwarte pole w kierunku głównego wzgórza przeciwko brygadom Candy i Kane, który nie miał przewagi w postaci silnych przedpiersiów do walki.Niemniej jednak oba ataki zostały odparte z ciężkimi stratami.Ataki na wzgórza znów były bezowocne, a lepsze użycie artylerii na otwartych polach na południu zrobiło różnicę.^[104]Koniec walk nastąpił blisko południa, z daremnym atakiem dwóch pułków Unii w pobliżu Spangler's Spring.Generał Slocum, obserwując z odległego Wzgórza Mocy, wierząc, że Konfederaci słabną, nakazał Rugerowi odzyskać zdobyte przez nich dzieła.Ruger przekazał rozkaz brygadzie Silasa Colgrove'a i został on błędnie zinterpretowany jako bezpośredni frontalny atak na pozycję Konfederatów.Dwa pułki wybrane do ataku, 2. Massachusetts i 27. Indiana, składały się łącznie z 650 ludzi przeciwko 1000 Konfederatów za fabrykami, z około 100 jardami (100 metrów) otwartego pola z przodu.Kiedy podpułkownik Charles Mudge z 2. Massachusetts usłyszał rozkaz, nalegał, aby oficer go powtórzył: „Cóż, to morderstwo, ale taki jest rozkaz”.Dwa pułki zaatakowały po kolei z żołnierzami Massachusetts na czele i oba zostały odparte z ogromnymi stratami: 43% żołnierzy Massachusetts, 32% Hoosierów.Generał Ruger mówił o błędnie zinterpretowanym rozkazie jako o „jednym z tych niefortunnych zdarzeń, które będą miały miejsce w podnieceniu bitwy”.^[105]