Około ^[15:00] ostrzał armatni ucichł, a od 10 500 do 12 500 żołnierzy z Południa wyszło z grzbietu i posunęło się trzy czwarte mili (1200 m) do Cemetery Ridge.^[107] Dokładniejszą nazwą szarży byłaby „Pickett – Pettigrew – Trimble Charge” od dowódców trzech dywizji biorących udział w szarży, ale rola dywizji Picketta doprowadziła do tego, że atak jest powszechnie znany jako „ Szarża Picketta”.^[108] Gdy Konfederaci się zbliżyli, nastąpił ostry ostrzał artyleryjski flankujący z pozycji Unii na Wzgórzu Cmentarnym i obszarze Little Round Top ^[109] oraz ostrzał z muszkietów i kanistrów z II Korpusu Hancocka.^[110] W centrum Unii dowódca artylerii wstrzymał ogień podczas bombardowania przez Konfederację (aby uchronić je przed atakiem piechoty, który Meade słusznie przewidział dzień wcześniej), co doprowadziło dowódców z Południa do przekonania, że ​​północne baterie dział został znokautowany.Jednak podczas ich zbliżania się otworzyli ogień do piechoty Konfederacji z druzgocącymi skutkami.^[111]Chociaż linia Unii zachwiała się i chwilowo pękła na joggingu zwanym „Kątem” w niskim kamiennym płocie, na północ od skrawka roślinności zwanego Zagajnikiem Drzew, posiłki wpadły do ​​​​wyłomu, a atak Konfederatów został odparty.Najdalszy postęp brygady generała brygady Lewisa A. Armisteada z dywizji Picketta pod kątem jest określany jako „przypływ Konfederacji”.^[112] Żołnierze Unii i Konfederacji toczą walkę wręcz, atakując karabinami, bagnetami, kamieniami, a nawet gołymi rękami.Armistead rozkazał swoim Konfederatom skierować dwie przechwycone armaty przeciwko żołnierzom Unii, ale odkrył, że nie ma już amunicji, a ostatnie podwójne strzały z kanistra zostały użyte przeciwko szarżującym Konfederatom.Wkrótce potem Armistead został śmiertelnie ranny.Prawie połowa atakujących Konfederatów nie wróciła na swoje linie.^[113] Dywizja Picketta straciła około dwóch trzecich swoich ludzi, a wszyscy trzej brygadierowie zostali zabici lub ranni.^[111]