Pierwszy dzień bitwy pod Gettysburgiem rozpoczął się od starcia odizolowanych jednostek Armii Północnej Wirginii pod dowództwem generała Konfederacji Roberta E. Lee i Armii Potomaku pod dowództwem generała dywizji Unii George'a G. Meade'a.Wkrótce przerodziło się to w wielką bitwę, której kulminacją było wycofanie się przeważających liczebnie i pokonanych sił Unii na wyżyny na południe od Gettysburga w Pensylwanii.Bitwa pierwszego dnia przebiegała w trzech fazach, ponieważ walczący nadal przybywali na pole bitwy.Rano dwie brygady konfederackiej dywizji generała dywizji Henry'ego Hetha (z trzeciego korpusu generała broni AP Hilla) zostały opóźnione przez zsiadłych kawalerzystów Unii pod dowództwem bryg.gen. Johna Buforda.Gdy posiłki piechoty przybyły pod dowództwem generała dywizji Johna F. Reynoldsa z I Korpusu Unii, ataki konfederatów na Chambersburg Pike zostały odparte, chociaż gen. Reynolds został zabity.Wczesnym popołudniem przybył XI Korpus Unii, dowodzony przez generała dywizji Olivera Otisa Howarda, a pozycja Unii znajdowała się w półkolu z zachodu na północ od miasta.Drugi Korpus Konfederacji pod dowództwem generała broni Richarda S. Ewella rozpoczął masowy atak z północy, z dywizją generała dywizji Roberta E. Rodesa atakującą z Oak Hill i dywizją generała dywizji Jubala A. Early'a atakującą przez otwarte pola na północ od miasta.Linie Unii generalnie znajdowały się pod niezwykle silną presją, chociaż występ w Barlow's Knoll został opanowany.Trzecia faza bitwy nadeszła, gdy Rodes wznowił atak z północy, a Heth wrócił z całą swoją dywizją z zachodu, w towarzystwie dywizji generała dywizji W. Dorseya Pendera.Ciężkie walki w Herbst's Woods (w pobliżu Luterańskiego Seminarium Teologicznego) i na Oak Ridge ostatecznie doprowadziły do ​​​​upadku linii Union.Niektórzy federalni przeprowadzili bojowy odwrót przez miasto, ponosząc ciężkie straty i tracąc wielu jeńców;inni po prostu się wycofali.Zajęli dobre pozycje obronne na Wzgórzu Cmentarnym i czekali na dodatkowe ataki.Pomimo uznaniowych rozkazów Roberta E. Lee, aby zająć wyżyny „jeśli to możliwe”, Richard Ewell zdecydował się nie atakować.Historycy od tamtej pory debatowali, jak bitwa mogłaby zakończyć się inaczej, gdyby uznał to za wykonalne.