Trzy mile (4,8 km) na zachód od miasta, około 7:30, dwie brygady Hetha napotkały lekki opór kawalerii vedettes i ustawiły się w linii.W końcu dotarli do zsiadłych żołnierzy z brygady kawalerii pułkownika Williama Gamble'a.Pierwszy strzał w bitwie miał oddać porucznik Marcellus E. Jones z 8. Kawalerii Illinois, oddany do niezidentyfikowanego mężczyzny na siwym koniu w odległości ponad pół mili;akt był jedynie symboliczny.^[4] 2748 żołnierzy Buforda miało wkrótce stawić czoła 7600 konfederackim żołnierzom piechoty, wysyłanym z kolumn na linię bitwy.^[5]Ludzie Gamble'a stosowali zdecydowany opór i taktykę opóźniania zza słupków ogrodzenia z szybkim ogniem, głównie z karabinów ładowanych przez zamek.Chociaż żaden z żołnierzy nie był uzbrojony w powtarzalne karabiny wielostrzałowe, byli w stanie strzelać dwa lub trzy razy szybciej niż karabin lub karabin ładowany przez lufę z karabinami ładowanymi przez zamek produkowanymi przez Sharps, Burnside i innych.^[6] Część żołnierzy z brygady dowodzonej przez bryg.Gen. William Gamble miał powtarzalne karabiny Spencera.Konstrukcja karabinów i karabinów ładowanych przez zamek oznaczała, że ​​​​żołnierze Unii nie musieli stać, aby przeładować i mogli to robić bezpiecznie za osłoną.To była wielka przewaga nad Konfederatami, którzy wciąż musieli stać, aby przeładować, zapewniając w ten sposób łatwiejszy cel.Ale jak dotąd była to stosunkowo bezkrwawa sprawa.O 10:20 Konfederaci dotarli do Herr Ridge i zepchnęli federalnych kawalerzystów na wschód do McPherson Ridge, kiedy w końcu przybyła awangarda I Korpusu, dywizja generała dywizji Jamesa S. Wadswortha.Żołnierzami osobiście dowodził generał Reynolds, który krótko naradził się z Bufordem i pospieszył z powrotem, aby sprowadzić więcej ludzi do przodu.^[7]