Około godziny 19:00, gdy zaczął zapadać zmierzch, a ataki konfederatów na lewicę i środek Unii zwalniały, Ewell zdecydował się rozpocząć główny atak piechoty.Wysłał trzy brygady (4700 żołnierzy) z dywizji generała dywizji Edwarda „Allegheny” Johnsona przez Rock Creek i na wschodnie zbocze Culp's Hill.Brygada Stonewall pod dowództwem bryg.Gen. James A. Walker został wysłany wcześniej tego dnia, aby osłaniać lewą flankę Konfederatów na wschód od Rock Creek.Chociaż Johnson rozkazał Walkerowi dołączyć do ataku o zmierzchu, nie był w stanie tego zrobić, ponieważ Brygada Stonewall walczyła z kawalerią Unii pod dowództwem bryg.Gen. David M. Gregg o kontrolę nad Brinkerhoff's Ridge.^[93]Na prawym skrzydle Konfederatów brygada Jonesa z Wirginii miała najtrudniejszy teren do pokonania, najbardziej stromą część Culp's Hill.Gdy przedzierali się przez las i wspinali po skalistym zboczu, byli zszokowani siłą przedpiersia Unii na grzbiecie.Ich podopieczni zostali stosunkowo łatwo odparci przez 60. Dywizję Nowy Jork, która poniosła bardzo niewiele ofiar.Straty konfederatów były wysokie, w tym generał Jones, który został ranny i opuścił pole.W centrum brygada Nichollsa z Luizjany miała podobne doświadczenia jak Jones.Atakujący byli zasadniczo niewidoczni w ciemności, z wyjątkiem krótkich przypadków, gdy strzelali, ale prace obronne były imponujące, a 78. i 102. pułki nowojorskie poniosły niewiele ofiar w walce, która trwała cztery godziny.^[94]Pułki Steuarta po lewej stronie zajmowały puste przedpiersie na niższym wzgórzu i po omacku ​​torowały sobie drogę w ciemności w kierunku prawej flanki Greene'a.Obrońcy Unii czekali nerwowo, obserwując zbliżające się błyski karabinów Konfederacji.Ale gdy się zbliżyli, ludzie Greene'a rzucili miażdżący ogień.Dwa pułki po lewej stronie Steuarta, 23. i 10. Virginia, oskrzydliły prace 137. nowojorskiego.Podobnie jak legendarny 20. Maine pułkownika Joshua L. Chamberlaina na Little Round Top wcześniej tego popołudnia, pułkownik David Ireland ze 137. nowojorskiego pułku znalazł się na samym końcu armii Unii, odpierając silny atak z flanki.Pod silną presją nowojorczycy zostali zmuszeni do powrotu do zajęcia rowu poprzecznego, który zaprojektował Greene, skierowanego na południe.Zasadniczo utrzymali pozycję i chronili flankę, ale stracili w ten sposób prawie jedną trzecią swoich ludzi.Z powodu ciemności i bohaterskiej obrony brygady Greene'a ludzie Steuarta nie zdawali sobie sprawy, że mają prawie nieograniczony dostęp do głównej linii komunikacyjnej armii Unii, Baltimore Pike, oddalonej zaledwie 600 jardów od ich frontu.Irlandia i jego ludzie zapobiegli ogromnej katastrofie, która spadła na armię Meade'a, chociaż nigdy nie otrzymali rozgłosu, jakim cieszyli się ich koledzy z Maine.^[95]W ferworze walk odgłosy bitwy dotarły do ​​dowódcy II Korpusu generała dywizji Winfielda Scotta Hancocka na Cemetery Ridge, który natychmiast wysłał dodatkowe siły rezerwowe.71. Pensylwania zgłosiła się, by pomóc 137. Nowy Jork po prawej stronie Greene'a.^[96]Zanim reszta XII Korpusu wróciła późną nocą, wojska Konfederacji zajęły część linii obronnej Unii na południowo-wschodnim zboczu wzgórza, w pobliżu Spanglera Spring.Spowodowało to spore zamieszanie, gdy wojska Unii potykały się w ciemności, aby znaleźć żołnierzy wroga na opuszczonych przez siebie pozycjach.Gen. Williams nie chciał kontynuować tej chaotycznej walki, więc rozkazał swoim ludziom zająć otwarte pole przed lasem i czekać na światło dzienne.Podczas gdy brygada Steuarta utrzymywała kruchą pozycję na niższych wysokościach, pozostałe dwie brygady Johnsona zostały ściągnięte ze wzgórza, aby również czekały na światło dzienne.Ludzie Geary'ego wrócili, by wzmocnić Greene'a.Obie strony przygotowywały się do ataku o świcie.^[97]