Oblężenie Savannah lub druga bitwa pod Savannah była starciem wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1775–1783) w 1779 r. Rok wcześniej miasto Savannah w stanie Georgia zostało zdobyte przez brytyjski korpus ekspedycyjny pod dowództwem podpułkownika Archibalda Campbella.Samo oblężenie polegało na wspólnej francusko-amerykańskiej próbie odbicia Savannah, trwającej od 16 września do 18 października 1779 r. 9 października poważny atak na brytyjskie siły oblężnicze nie powiódł się.Podczas ataku śmiertelnie ranny został polski szlachcic hrabia Kazimierz Pułaski, dowodzący połączonymi siłami kawalerii po stronie amerykańskiej.Po niepowodzeniu wspólnego ataku oblężenie zostało przerwane, a Brytyjczycy kontrolowali Savannah do lipca 1782 roku, pod koniec wojny.W 1779 roku ponad 500 rekrutów z Saint-Domingue (francuskiej kolonii, która później stała się Haiti), pod ogólnym dowództwem francuskiego szlachcica Charlesa Hectora, hrabiego d'Estaing, walczyło u boku amerykańskich wojsk kolonialnych przeciwko armii brytyjskiej podczas oblężenia Savannah .Był to jeden z najbardziej znaczących wkładów zagranicznych w wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych.^[56] Te siły francusko-kolonialne zostały utworzone sześć miesięcy wcześniej i były dowodzone przez białych oficerów.Rekruci pochodzili z populacji czarnej i obejmowały wolnych kolorowych mężczyzn, a także niewolników szukających wolności w zamian za służbę.^[57]