Kampania Illinois, znana również jako kampania Clarka Northwestern (1778-1779), była serią wydarzeń podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, w których niewielka siła milicji z Wirginii, dowodzona przez George'a Rogersa Clarka, przejęła kontrolę nad kilkoma brytyjskimi posterunkami w Illinois Kraj prowincji Quebec, na terenie obecnego stanu Illinois i Indiany w środkowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych.Kampania jest najbardziej znaną akcją zachodniego teatru wojny i źródłem reputacji Clarka jako wczesnego amerykańskiego bohatera wojskowego.W lipcu 1778 roku Clark i jego ludzie przekroczyli rzekę Ohio z Kentucky i przejęli kontrolę nad Kaskaskia, Vincennes i kilkoma innymi wioskami na terytorium Wielkiej Brytanii.Okupację przeprowadzono bez jednego wystrzału, ponieważ wielu mieszkańców Kanady i rdzennych Amerykanów w regionie nie chciało stawiać oporu Patriotom.Aby przeciwdziałać natarciu Clarka, Henry Hamilton , brytyjski wicegubernator w Fort Detroit, ponownie zajął Vincennes z niewielką siłą.W lutym 1779 roku Clark wrócił do Vincennes w niespodziewanej zimowej wyprawie i odzyskał miasto, zdobywając przy okazji Hamiltona.Virginia wykorzystała sukces Clarka, ustanawiając region jako hrabstwo Illinois w Wirginii.Znaczenie kampanii w Illinois było przedmiotem wielu dyskusji.Ponieważ Brytyjczycy scedowali całe Terytorium Północno-Zachodnie na Stany Zjednoczone na mocy traktatu paryskiego z 1783 r., Niektórzy historycy przypisują Clarkowi prawie podwojenie wielkości pierwotnych Trzynastu Kolonii poprzez przejęcie kontroli nad krajem Illinois podczas wojny.Z tego powodu Clark był nazywany „Zdobywcą Północnego Zachodu”, a jego kampania w Illinois - zwłaszcza niespodziewany marsz do Vincennes - była bardzo celebrowana i romantyczna.