Wojna o paszę była kampanią partyzancką składającą się z licznych małych potyczek, które miały miejsce w New Jersey podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych między styczniem a marcem 1777 r., po bitwach pod Trenton i Princeton.Po tym, jak wojska brytyjskie i Armii Kontynentalnej wkroczyły do ​​swoich kwater zimowych na początku stycznia, regularni żołnierze Armii Kontynentalnej i kompanie milicji z New Jersey i Pensylwanii zaangażowali się w liczne operacje zwiadowcze i nękające przeciwko żołnierzom brytyjskim i niemieckim stacjonującym w New Jersey.Żołnierze brytyjscy chcieli mieć świeże zapasy do spożycia, a także potrzebowali świeżej paszy dla swoich zwierząt pociągowych i koni.Generał George Washington nakazał systematyczne usuwanie takich dostaw z obszarów łatwo dostępnych dla Brytyjczyków, a kompanie amerykańskiej milicji i żołnierzy nękały brytyjskie i niemieckie wypady w celu zdobycia takiego zaopatrzenia.Chociaż wiele z tych operacji było małych, w niektórych przypadkach stały się dość skomplikowane i obejmowały ponad 1000 żołnierzy.Operacje amerykańskie odniosły taki sukces, że straty brytyjskie w New Jersey (w tym straty w bitwach pod Trenton i Princeton) przewyższyły straty w całej kampanii o Nowy Jork.