Zdobycie Savannah była bitwą podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, stoczoną 29 grudnia 1778 roku, w której lokalna milicja amerykańskich Patriotów i jednostki Armii Kontynentalnej utrzymywały miasto przeciwko brytyjskim siłom inwazyjnym dowodzonym przez podpułkownika Archibalda Campbella.Zdobycie miasta przez Brytyjczyków doprowadziło do przedłużającej się okupacji i było pierwszym krokiem w brytyjskiej strategii południowej, mającej na celu odzyskanie kontroli nad zbuntowanymi południowymi prowincjami poprzez odwołanie się do tamtejszych stosunkowo silnych nastrojów lojalistycznych.Generał Sir Henry Clinton, naczelny dowódca na Amerykę Północną, wysłał Campbella i 3100-osobowe siły z Nowego Jorku, aby zajęli Savannah i rozpoczęli proces przywracania Gruzji pod kontrolę brytyjską.Miał mu towarzyszyć żołnierze pod dowództwem generała brygady Augustine’a Prevosta, którzy maszerowali z Saint Augustine we wschodniej Florydzie.Po wylądowaniu w pobliżu Savannah 23 grudnia Campbell ocenił amerykańską obronę, która była stosunkowo słaba, i zdecydował się zaatakować, nie czekając na Prevosta.Korzystając z lokalnej pomocy, oskrzydlił amerykańskie pozycje poza miastem, zdobył dużą część armii generała dywizji Roberta Howe'a, a niedobitki zepchnął do odwrotu do Karoliny Południowej.Campbell i Prevost kontynuowali zwycięstwo, zdobywając Sunbury i wyprawą do Augusty.Ten ostatni był okupowany przez Campbella tylko przez kilka tygodni, po czym wycofał się do Savannah, powołując się na niewystarczające wsparcie lojalistów i rdzennych Amerykanów oraz zagrożenie ze strony sił Patriotów po drugiej stronie rzeki Savannah w Południowej Karolinie.Brytyjczycy powstrzymali francusko-amerykańskie oblężenie w 1779 roku i utrzymywali miasto aż do końca wojny.