Między listopadem 1775 a lutym 1776 pułkownik Henry Knox wraz z zespołem inżynierów użył sań, aby odzyskać 60 ton ciężkiej artylerii zdobytej w Forcie Ticonderoga, przewożąc je przez zamarznięte rzeki Hudson i Connecticut w ramach trudnej i złożonej operacji.Dotarli z powrotem do Cambridge 24 stycznia 1776 roku. Niektóre działa Ticonderoga miały rozmiar i zasięg niedostępny wcześniej Amerykanom.Umieszczono je w fortyfikacjach wokół miasta, a Amerykanie rozpoczęli bombardowanie miasta w nocy 2 marca 1776 roku, na co Brytyjczycy odpowiedzieli własnymi kanonadami.Amerykańskie działa pod dowództwem pułkownika Knoxa kontynuowały wymianę ognia z Brytyjczykami aż do 4 marca.10 marca 1776 roku generał Howe wydał proklamację nakazującą mieszkańcom Bostonu oddanie wszelkich towarów lnianych i wełnianych, które mogłyby posłużyć kolonistom do kontynuowania wojny.Lojalista Crean Brush został upoważniony do odbioru tych towarów, w zamian za co wydawał certyfikaty, które w rzeczywistości były bezwartościowe.^[25] Przez następny tydzień flota brytyjska czekała w bostońskim porcie, czekając na sprzyjające wiatry, podczas gdy na statki ładowano lojalistów i brytyjskich żołnierzy.W tym czasie amerykańskie okręty marynarki wojennej znajdujące się poza portem z powodzeniem zdobyły kilka brytyjskich statków zaopatrzeniowych.^[26]15 marca wiatr stał się sprzyjający dla Brytyjczyków, ale zanim zdążyli wyjechać, zwrócił się przeciwko nim.17 marca wiatr znów stał się sprzyjający.Żołnierzom pozwolono spalić miasto, gdyby podczas marszu na swoje statki doszło do zakłóceń;^[25] zaczęli się wycofywać o 4:00. O 9:00 wszystkie statki były już w drodze.^[27] Flota wypływająca z Bostonu liczyła 120 statków, a na pokładzie znajdowało się ponad 11 000 osób.Spośród nich 9906 stanowili żołnierze brytyjscy, 667 to kobiety, a 553 to dzieci.^[28]