Bitwy pod Lexington i Concord, zwane także „Słyszanym strzałem dookoła świata”, były pierwszymi starciami wojskowymi wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.Bitwy toczyły się 19 kwietnia 1775 roku w hrabstwie Middlesex w prowincji Massachusetts Bay, w miastach Lexington, Concord, Lincoln, Menotomy (dzisiejsze Arlington) i Cambridge.Oznaczały one wybuch konfliktu zbrojnego między Królestwem Wielkiej Brytanii a bojówkami Patriot z trzynastu amerykańskich kolonii.Pod koniec 1774 r. Przywódcy kolonialni przyjęli rezolucje z Suffolk w oporze wobec zmian wprowadzonych w rządzie kolonialnym Massachusetts przez brytyjski parlament po bostońskiej herbacie .Zgromadzenie kolonialne odpowiedziało, tworząc tymczasowy rząd Patriotów, znany jako Kongres Prowincji Massachusetts i wzywając lokalne milicje do szkolenia na wypadek ewentualnych działań wojennych.Rząd kolonialny skutecznie kontrolował kolonię poza kontrolowanym przez Brytyjczyków Bostonem.W odpowiedzi rząd brytyjski w lutym 1775 roku ogłosił, że Massachusetts jest w stanie buntu.Około 700 regularnych żołnierzy armii brytyjskiej w Bostonie, pod dowództwem podpułkownika Francisa Smitha, otrzymało tajne rozkazy przechwycenia i zniszczenia kolonialnego zaopatrzenia wojskowego, podobno przechowywanego przez milicję Massachusetts w Concord.Dzięki skutecznemu gromadzeniu informacji wywiadowczych przywódcy Patriotów otrzymali wiadomość na kilka tygodni przed wyprawą, że ich zapasy mogą być zagrożone, i przenieśli większość z nich w inne miejsca.W noc poprzedzającą bitwę kilku jeźdźców, w tym Paul Revere i Samuel Prescott, szybko wysłało ostrzeżenie o brytyjskiej wyprawie z Bostonu do milicji w okolicy, z informacją o planach brytyjskich.Początkowy tryb przybycia armii drogą wodną został zasygnalizowany z Old North Church w Bostonie do Charlestown za pomocą latarni, aby komunikować się „jeden na lądzie, dwa na morzu”.Pierwsze strzały padły, gdy nad Lexington wschodziło słońce.Zginęło ośmiu milicjantów, w tym chorąży Robert Munroe, ich trzeci dowódca.Brytyjczycy ponieśli tylko jedną ofiarę.Milicja miała przewagę liczebną i wycofała się, a stali bywalcy udali się do Concord, gdzie podzielili się na kompanie w poszukiwaniu zapasów.Około godziny 11:00 na moście północnym w Concord około 400 milicjantów walczyło ze 100 regularnymi żołnierzami z trzech kompanii wojsk królewskich, co spowodowało straty po obu stronach.Liczniejsza liczba bywalców wycofała się z mostu i dołączyła do głównego korpusu sił brytyjskich w Concord.Siły brytyjskie rozpoczęły marsz powrotny do Bostonu po zakończeniu poszukiwań zaopatrzenia wojskowego, a z sąsiednich miast przybywało coraz więcej milicjantów.Ponownie wybuchła strzelanina między obiema stronami i trwała przez cały dzień, gdy stali bywalcy maszerowali z powrotem w kierunku Bostonu.Po powrocie do Lexington ekspedycja podpułkownika Smitha została uratowana przez posiłki pod dowództwem generała brygady Hugh Percy'ego, przyszłego księcia Northumberland, nazwanego wówczas kurtuazyjnym tytułem Earl Percy.Połączone siły około 1700 ludzi pomaszerowały z powrotem do Bostonu pod ciężkim ostrzałem w ramach taktycznego wycofania się i ostatecznie dotarły do ​​bezpiecznego Charlestown.Zgromadzone milicje zablokowały następnie wąskie drogi dojazdowe do Charlestown i Bostonu, rozpoczynając oblężenie Bostonu.