Bitwa u ujścia Chesapeake, znana również jako bitwa o Przylądki Wirginii lub po prostu bitwa o Przylądki, była kluczową bitwą morską podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, która miała miejsce w pobliżu ujścia Zatoki Chesapeake 5 września 1781 roku. była flota brytyjska dowodzona przez kontradmirała Sir Thomasa Gravesa i flota francuska dowodzona przez kontradmirała François Joseph Paul, hrabiego de Grasse.Bitwa miała strategiczne ^{[znaczenie64]} , ponieważ uniemożliwiła Królewskiej Marynarce Wojennej wzmocnienie lub ewakuację oblężonych sił generała porucznika Lorda Cornwallisa w Yorktown w Wirginii.Francuzom udało się przejąć kontrolę nad szlakami morskimi przeciwko Brytyjczykom i zapewnili armii francusko-amerykańskiej artylerię oblężniczą i francuskie posiłki.Okazały się one decydujące podczas oblężenia Yorktown, skutecznie zapewniając niepodległość Trzynastu Koloniom.Admirał de Grasse miał możliwość zaatakowania sił brytyjskich w Nowym Jorku lub Wirginii;wybrał Wirginię, docierając do Chesapeake pod koniec sierpnia.Admirał Graves dowiedział się, że de Grasse wypłynął z Indii Zachodnich do Ameryki Północnej i że francuski admirał de Barras również wypłynął z Newport w stanie Rhode Island.Doszedł do wniosku, że zamierzają połączyć siły w Chesapeake.Popłynął na południe z Sandy Hook w stanie New Jersey, niedaleko portu w Nowym Jorku, z 19 statkami tej linii i dotarł do ujścia Chesapeake wcześnie 5 września, aby zobaczyć flotę de Grasse'a już zakotwiczoną w zatoce.De Grasse pospiesznie przygotował większość swojej floty do bitwy – 24 okręty liniowe – i wypłynął mu na spotkanie.