Bitwa pod Cedrami to seria starć militarnych na początku wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych podczas inwazji Armii Kontynentalnej na Kanadę , która rozpoczęła się we wrześniu 1775 r. Potyczki, które obejmowały ograniczoną walkę, miały miejsce w maju 1776 r. w okolicach Cedars, 45 km (28 mil) na zachód od Montrealu w Ameryce Brytyjskiej.Jednostkom Armii Kontynentalnej przeciwstawiła się niewielka grupa żołnierzy brytyjskich dowodząca większymi siłami Indian (głównie Irokezów) i milicji.Generał brygady Benedict Arnold, dowodzący amerykańskim garnizonem wojskowym w Montrealu, umieścił oddział swoich żołnierzy w Cedars w kwietniu 1776 roku, po usłyszeniu pogłosek o brytyjskich i indyjskich przygotowaniach wojskowych na zachód od Montrealu.Garnizon poddał się 19 maja po konfrontacji z połączonymi siłami wojsk brytyjskich i indyjskich dowodzonymi przez kapitana George'a Forstera.Po krótkiej potyczce, która odbyła się 20 maja, schwytano także amerykańskie posiłki w drodze do Cedars. Wszyscy jeńcy zostali ostatecznie uwolnieni po negocjacjach między Forsterem i Arnoldem, który sprowadzał na ten obszar spore siły.Warunki porozumienia wymagały od Amerykanów uwolnienia takiej samej liczby brytyjskich więźniów, ale Kongres odrzucił umowę i żaden brytyjski więzień nie został uwolniony.Pułkownik Timothy Bedel i porucznik Isaac Butterfield, przywódcy sił amerykańskich pod Cedars, zostali postawieni przed sądem wojskowym i obciążeni kasą Armii Kontynentalnej za rolę, jaką odegrali w tej aferze.Po wyróżnieniu się jako ochotnik Bedel otrzymał w 1777 r. nową komisję. Wiadomości o aferze zawierały bardzo przesadzone doniesienia o ofiarach i często zawierały drastyczne, ale fałszywe relacje o okrucieństwach popełnionych przez Irokezów, którzy stanowili większość sił brytyjskich .