Zdobycie Nowego Orleanu było znaczącą kampanią morską i wojskową podczas wojny secesyjnej, która miała miejsce pod koniec kwietnia 1862 roku. Było to główne zwycięstwo Unii pod wodzą oficera flagowego Davida G. Farraguta, które umożliwiło siłom Unii przejęcie kontroli nad ujścia rzeki Missisipi i skutecznie odgradza kluczowy port południowy.Operacja rozpoczęła się, gdy Farragut poprowadził atak obok obrony Konfederacji w Fort Jackson i Fort St. Philip.Pomimo ciężkiego ognia i przeszkód, takich jak łańcuchy i pływające torpedy (miny), flocie Farraguta udało się ominąć forty, posuwając się w górę rzeki i docierając do Nowego Orleanu.Tam obrona miasta okazała się niewystarczająca, a jego przywódcy zdali sobie sprawę, że nie mogą oprzeć się sile ognia floty Unii, co doprowadziło do stosunkowo szybkiej kapitulacji.Zdobycie Nowego Orleanu miało istotne implikacje strategiczne.Nie tylko zamknęło ważny szlak handlowy Konfederacji, ale także przygotowało grunt pod kontrolę Unii nad całą rzeką Missisipi, co stanowiło decydujący cios dla wysiłków wojennych Konfederacji.Wydarzenie to miało również znaczenie dla podniesienia morale Północy i pokazało wrażliwość wybrzeża Konfederacji.