Około roku 830 n.e. kalif Al-Ma'mun zlecił grupie muzułmańskich astronomów pod przewodnictwem Al-Khwarizmi zmierzenie odległości od Tadmur (Palmyra) do Rakki we współczesnej Syrii.Obliczyli, że obwód Ziemi mieści się w granicach 15% współczesnej wartości, a prawdopodobnie jest znacznie bliższy.Jak dokładna była w rzeczywistości, nie wiadomo ze względu na niepewność w przeliczeniu średniowiecznych jednostek arabskich na jednostki współczesne, ale w każdym razie ograniczenia techniczne metod i narzędzi nie pozwalałyby na dokładność lepszą niż około 5%.Wygodniejszy sposób szacowania podano w Codex Masudicus Al-Biruniego (1037).W przeciwieństwie do swoich poprzedników, którzy mierzyli obwód Ziemi, obserwując Słońce jednocześnie z dwóch różnych miejsc, al-Biruni opracował nową metodę stosowania obliczeń trygonometrycznych, opartą na kącie między równiną a szczytem góry, co umożliwiło do pomiaru przez jedną osobę w jednym miejscu.Ze szczytu góry zaobserwował kąt nachylenia, który wraz z wysokością góry (którą wcześniej obliczył) odniósł do wzoru na sinus.Było to najwcześniejsze znane zastosowanie kąta zanurzenia i najwcześniejsze praktyczne zastosowanie twierdzenia sinusów.Jednakże metoda ta nie mogła zapewnić dokładniejszych wyników niż poprzednie metody ze względu na ograniczenia techniczne, dlatego al-Biruni przyjął wartość obliczoną w poprzednim stuleciu przez ekspedycję al-Ma'mun.