Anarchia w Samarze była okresem skrajnej niestabilności wewnętrznej od 861 do 870 w historii kalifatu Abbasydów, naznaczonym gwałtownym następstwem czterech kalifów, którzy stali się marionetkami w rękach potężnych rywalizujących ze sobą grup wojskowych.Termin wywodzi się od ówczesnej stolicy i siedziby dworu kalifa, Samarry.„Anarchia” rozpoczęła się w 861 r. wraz z zamordowaniem kalifa al-Mutawakkila przez jego tureckich strażników.Jego następca, al-Muntasir, rządził przez sześć miesięcy przed śmiercią, prawdopodobnie otruty przez tureckich dowódców wojskowych.Jego następcą został al-Musta'in.Podziały w tureckim dowództwie wojskowym umożliwiły Musta'inowi ucieczkę do Bagdadu w 865 r. przy wsparciu niektórych tureckich wodzów (Bugha Młodszego i Wasifa) oraz szefa policji i gubernatora Bagdadu Muhammada, ale reszta armii tureckiej wybrała nowego kalif w osobie al-Mu'tazz i oblegał Bagdad, zmuszając miasto do kapitulacji w 866. Musta'in został wygnany i stracony.Mu'tazz był zdolny i energiczny i próbował kontrolować dowódców wojskowych i wykluczyć wojsko z administracji cywilnej.Jego polityka spotkała się z oporem, aw lipcu 869 on również został obalony i zabity.Jego następca, al-Muhtadi, również próbował potwierdzić autorytet kalifa, ale on również zginął w czerwcu 870 roku.