De Eerste Slag om Ieper was een veldslag uit de Eerste Wereldoorlog, uitgevochten aan het westelijk front rond Ieper, in West-Vlaanderen, België.De slag maakte deel uit van de Eerste Slag om Vlaanderen, waarin Duitse, Franse, Belgische legers en de British Expeditionary Force (BEF) van 10 oktober tot half november vochten van Arras in Frankrijk tot aan Nieuwpoort (Nieuwpoort) aan de Belgische kust.De veldslagen bij Ieper begonnen aan het einde van de Race to the Sea, wederzijdse pogingen van de Duitse en Frans-Britse legers om langs de noordflank van hun tegenstanders op te rukken.Ten noorden van Ieper gingen de gevechten door in de Slag om de IJzer (16-31 oktober), tussen het Duitse 4e leger, het Belgische leger en Franse mariniers.De gevechten zijn opgedeeld in vijf etappes: een ontmoetingsslag van 19 tot 21 oktober, de Slag bij Langemarck van 21 tot 24 oktober, de veldslagen bij La Bassée en Armentières tot 2 november, samenvallend met meer geallieerde aanvallen bij Ieper en de Slag om Gheluvelt (29–31 oktober), een vierde fase met het laatste grote Duitse offensief, dat culmineerde in de Slag bij Nonne Bosschen op 11 november, waarna lokale operaties eind november vervaagden.Brigadier-generaal James Edmonds, de Britse officiële historicus, schreef in de History of the Great War dat de slag van het II Corps bij La Bassée afzonderlijk kon worden beschouwd, maar dat de veldslagen van Armentières tot Mesen en Ieper beter als één veldslag konden worden opgevat. in twee delen, een offensief van III Corps en het Cavaleriekorps van 12 tot 18 oktober waartegen de Duitsers zich terugtrokken en een offensief van het Duitse 6e Leger en 4e Leger van 19 oktober tot 2 november, dat vanaf 30 oktober voornamelijk in het noorden plaatsvond van de Leie, toen de slagen van Armentières en Mesen versmolten met de Slagen van Ieper.Oorlogvoering tussen massale legers, uitgerust met de wapens van de industriële revolutie en haar latere ontwikkelingen, bleek besluiteloos te zijn, omdat veldversterkingen vele soorten aanvalswapens neutraliseerden.De defensieve vuurkracht van artillerie en machinegeweren domineerde het slagveld en het vermogen van de legers om zichzelf te bevoorraden en slachtoffers te vervangen gedurende wekenlange veldslagen.Vierendertig Duitse divisies vochten in de veldslagen van Vlaanderen, tegen twaalf Franse, negen Britse en zes Belgische divisies, samen met mariniers en afgestegen cavalerie.Tijdens de winter heroverwoog Falkenhayn de Duitse strategie omdat de Vernichtungsstrategie en het opleggen van een gedicteerde vrede aan Frankrijk en Rusland de Duitse middelen te boven gingen.Falkenhayn bedacht een nieuwe strategie om Rusland of Frankrijk los te koppelen van de geallieerde coalitie door middel van diplomatie en militaire actie.Een uitputtingsstrategie (Ermattungsstrategie) zou de kosten van de oorlog te hoog maken voor de geallieerden, totdat er één afhaakte en een aparte vrede sloot.De overgebleven oorlogvoerende partijen zouden moeten onderhandelen of de Duitsers die zich op het resterende front concentreren, het hoofd moeten bieden, wat voor Duitsland voldoende zou zijn om een ​​​​beslissende nederlaag toe te brengen.