De Britten verwachtten nog steeds dat de Grand National Assembly concessies zou doen.Vanaf de eerste toespraak waren de Britten opgeschrikt toen Ankara vervulling van het Nationale Pact eiste.Tijdens de conferentie bereidden de Britse troepen in Constantinopel zich voor op een kemalistische aanval.Er werd nooit gevochten in Thracië, aangezien Griekse eenheden zich terugtrokken voordat de Turken vanuit Klein-Azië de zeestraat overstaken.De enige concessie die İsmet aan de Britten deed, was een overeenkomst dat zijn troepen niet verder zouden oprukken in de richting van de Dardanellen, wat een veilige haven bood voor de Britse troepen zolang de conferentie voortduurde.De conferentie sleepte zich veel verder dan de oorspronkelijke verwachtingen.Uiteindelijk waren het de Britten die toegaf aan de opmars van Ankara.Op 11 oktober werd de wapenstilstand van Mudanya ondertekend.Volgens zijn voorwaarden zou het Griekse leger naar het westen van de Maritsa trekken en Oost-Thracië vrijmaken voor de geallieerden.De overeenkomst is op 15 oktober in werking getreden.De geallieerde troepen zouden een maand in Oost-Thracië blijven om de openbare orde te verzekeren.In ruil daarvoor zou Ankara de voortdurende Britse bezetting van Constantinopel en de Straits-zones erkennen totdat het definitieve verdrag was ondertekend.