In het voorjaar van 1208 viel het Bulgaarse leger Thracië binnen en versloeg de kruisvaarders bij Beroe (het huidige Stara Zagora).Geïnspireerd marcheerde Boril zuidwaarts en op 30 juni 1208 ontmoette hij het belangrijkste Latijnse leger.Boril had tussen de 27.000 en 30.000 soldaten, waarvan 7000 mobiele Cuman-cavalerie, zeer succesvol in de strijd tegen Adrianopel.Het aantal Latijnse legers bedraagt ​​in totaal ongeveer 30.000 strijders, waaronder enkele honderden ridders.Boril probeerde dezelfde tactiek toe te passen die Kaloyan in Adrianopel gebruikte: de bereden boogschutters vielen de kruisvaarders lastig terwijl ze probeerden hun linie uit te strekken om hen naar de belangrijkste Bulgaarse strijdkrachten te leiden.De ridders hadden echter de bittere les van Adrianopel geleerd en maakten niet dezelfde fout.In plaats daarvan organiseerden ze een valstrik en vielen het detachement aan dat persoonlijk onder bevel stond van de tsaar, die slechts 1.600 man telde en de aanval niet kon weerstaan.Boril vluchtte en het hele Bulgaarse leger trok zich terug.De Bulgaren wisten dat de vijand hen niet de bergen in zou jagen, dus trokken ze zich terug naar een van de oostelijke passen van het Balkangebergte, Turia.De kruisvaarders die het Bulgaarse leger volgden, werden in een heuvelachtig land nabij het hedendaagse dorp Zelenikovo aangevallen door de Bulgaarse achterhoede en werden na een bitter gevecht verslagen.Hun formatie stortte echter niet in toen de belangrijkste Latijnse strijdkrachten arriveerden en de strijd duurde heel lang totdat de Bulgaren zich terugtrokken naar het noorden nadat het grootste deel van hun leger veilig door de bergen was getrokken.De kruisvaarders trokken zich vervolgens terug naar Philippopolis.