Vanaf medio 1917 begon het Russische leger, de opvolgerorganisatie van het oude keizerlijke Russische leger, uiteen te vallen;de bolsjewieken gebruikten de op vrijwilligers gebaseerde Rode Garde als hun belangrijkste militaire macht, aangevuld met een gewapende militaire component van de Cheka (het bolsjewistische staatsveiligheidsapparaat).In januari 1918, na aanzienlijke bolsjewistische tegenslagen in de strijd, leidde de toekomstige Volkscommissaris voor Militaire en Marinezaken, Leon Trotski, de reorganisatie van de Rode Garde tot een Rode Leger van Arbeiders en Boeren om een ​​effectievere strijdmacht te creëren.De bolsjewieken benoemden politieke commissarissen voor elke eenheid van het Rode Leger om het moreel te handhaven en loyaliteit te verzekeren.In juni 1918, toen duidelijk was geworden dat een revolutionair leger dat uitsluitend uit arbeiders bestond niet zou volstaan, stelde Trotski de verplichte dienstplicht in van de boeren op het platteland bij het Rode Leger.De bolsjewieken overwonnen de oppositie van Russen op het platteland tegen dienstplichteenheden van het Rode Leger door gijzelaars te nemen en ze indien nodig neer te schieten om naleving af te dwingen.De gedwongen dienstplicht had gemengde resultaten, waarbij met succes een groter leger werd gecreëerd dan de blanken, maar met leden die onverschillig stonden tegenover de marxistisch-leninistische ideologie.Het Rode Leger gebruikte ook voormalige tsaristische officieren als "militaire specialisten" (voenspetsy);soms werden hun families gegijzeld om hun loyaliteit te verzekeren.Aan het begin van de burgeroorlog vormden voormalige tsaristische officieren driekwart van het officierskorps van het Rode Leger.Tegen het einde was 83% van alle divisie- en korpscommandanten van het Rode Leger ex-tsaristische soldaten.