Vorstendom Hongarije

De Hongaarse prehistorie omvat de geschiedenisperiode van het Hongaarse volk, of Magyaren, die begon met de scheiding van de Hongaarse taal van andere Fins-Oegrische of Oegrische talen rond 800 v.Chr., en eindigde met de Hongaarse verovering van het Karpatenbekken rond 895 n.Chr.Gebaseerd op de vroegste verslagen van de Magyaren in Byzantijnse, West-Europese en Hongaarse kronieken, gingen geleerden er eeuwenlang van uit dat ze de afstammelingen waren van de oude Scythen en Hunnen.Aan de vooravond van de komst van de Hongaren (Magyaren), rond 895, regeerden Oost-Francië, het Eerste Bulgaarse Rijk en Groot-Moravië (een vazalstaat van Oost-Francië) over het grondgebied van het Karpatenbekken.De Hongaren hadden veel kennis over deze regio omdat ze vaak als huursoldaten werden ingehuurd door de omliggende staatsbesturen en decennialang hun eigen campagnes in dit gebied hadden geleid.Dit gebied was dunbevolkt sinds Karel de Grote de staat Avar in 803 verwoestte, en de Magyaren (Hongaren) konden vreedzaam en vrijwel zonder tegenstand hun intrek nemen.De nieuw verenigde Hongaren, onder leiding van Árpád, vestigden zich vanaf 895 in het Karpatenbekken.

De Hongaarse verovering van het Karpatenbekken was een reeks historische gebeurtenissen die eindigde met de vestiging van de Hongaren in Midden-Europa aan het begin van de 9e en 10e eeuw.Vóór de komst van de Hongaren hadden drie vroegmiddeleeuwse machten, het Eerste Bulgaarse Rijk , Oost-Francië en Moravië, met elkaar gevochten om de controle over het Karpatenbekken.Af en toe huurden ze Hongaarse ruiters in als soldaten.Daarom waren de Hongaren die op de Pontische steppen ten oosten van de Karpaten woonden, bekend met hun toekomstige thuisland toen hun verovering begon.De Hongaarse verovering begon in de context van een "late of 'kleine' migratie van volkeren".Hedendaagse bronnen getuigen dat de Hongaren de Karpaten overstaken na een gezamenlijke aanval in 894 of 895 door de Pechenegs en Bulgaren tegen hen.Ze namen voor het eerst de controle over de laaglanden ten oosten van de rivier de Donau en vielen en bezetten Pannonië (de regio ten westen van de rivier) in 900. Ze buitten interne conflicten in Moravië uit en vernietigden deze staat ergens tussen 902 en 906.Drie belangrijke theorieën proberen de redenen voor de "Hongaarse landinname" te verklaren.Eén argumenteert dat het een beoogde militaire operatie was, die was voorbereid na eerdere invallen, met het uitdrukkelijke doel een nieuw thuisland te bezetten.Deze visie (bijvoorbeeld vertegenwoordigd door Bakay en Padányi) volgt voornamelijk de vertelling van Anonymous en latere Hongaarse kronieken.De tegenovergestelde mening beweert dat een gezamenlijke aanval van de Pechenegs en de Bulgaren de Hongaren tot de hand dwong.Kristó, Tóth en de andere aanhangers van de theorie verwijzen naar de unanieme getuigenissen van de Annalen van Fulda, Regino van Prüm en Porphyrogenitus over het verband tussen het conflict van de Hongaren met de Bulgaars-Pecheneg-coalitie en hun terugtrekking uit de Pontische steppen.Een tussenliggende theorie stelt dat de Hongaren decennialang een westwaartse beweging hadden overwogen toen de Bulgaars-Pecheneg-aanval hun besluit om de Pontische steppen te verlaten versnelde.Róna-Tas betoogt bijvoorbeeld: "Het feit dat de Magyaren, ondanks een reeks ongelukkige gebeurtenissen, erin slaagden hun hoofd boven water te houden, toont aan dat ze inderdaad bereid waren verder te trekken" toen de Pechenegs hen aanvielen.

Regino van Prüm stelt dat de Hongaren "door de wildernis van de Pannoniërs en de Avaren zwierven en hun dagelijkse voedsel zochten door te jagen en te vissen" na hun aankomst in het Karpatenbekken.Hun opmars naar de Donau lijkt de heilige Romeinse keizer Arnulf, die tot keizer werd gekroond, te hebben gestimuleerd om Braslav (de heerser van het gebied tussen de rivieren Drava en Sava)] in 896 de verdediging van heel Pannonia toe te vertrouwen.

De volgende gebeurtenis die in verband met de Hongaren is opgetekend, is hun aanval op Italië in 899 en 900. De brief van aartsbisschop Theotmar van Salzburg en zijn suffraganen suggereert dat keizer Arnulf hen ertoe aanzette koning Berengar I van Italië aan te vallen.Ze joegen de Italiaanse troepen op 2 september op de vlucht bij de rivier de Brenta tijdens een grote veldslag en plunderden in de winter de regio Vercelli en Modena.Na deze overwinning loog het hele Italiaanse koninkrijk aan de genade van de Hongaren.Omdat er geen Italiaans leger was om zich tegen hen te verzetten, besloten de Hongaren de milde winter in Italië door te brengen, kloosters, kastelen en steden aan te vallen en ze te proberen te veroveren, zoals ze deden voordat ze door het leger van Berengar werden achtervolgd.Ze keerden terug uit Italië toen ze hoorden van de dood van keizer Arnulf.Voordat de Hongaren Italië verlieten, in het voorjaar van 900, sloten ze vrede met Berengar, die hen in ruil voor hun vertrek gijzelaars en geld voor de vrede gaf.Zoals Liuprand schrijft, werden de Hongaren Berengars vrienden.Het lijkt erop dat enkele van de Hongaarse leiders na verloop van tijd zijn persoonlijke vrienden werden.

De dood van de keizer bevrijdde de Hongaren van hun alliantie met Oost-Francië.Op de terugweg uit Italië breidden ze hun heerschappij over Pannonia uit.Bovendien claimden de Hongaren volgens Liutprand van Cremona "voor zichzelf de natie van de Moraviërs, die koning Arnulf met behulp van hun macht had onderworpen" bij de kroning van Arnulfs zoon, Lodewijk het Kind in 900. De Annalen van Grado vertelt dat de Hongaren de Moraviërs versloegen na hun terugtrekking uit Italië.Daarna sloten de Hongaren en de Moraviërs een alliantie en vielen gezamenlijk Beieren binnen, aldus Aventinus.De hedendaagse Annalen van Fulda verwijzen echter alleen naar Hongaren die de rivier de Enns bereikten.

De Hongaren veroveren de oostelijke delen van Groot-Moravië en eindigen daarmee met de Hongaarse verovering van het Karpatenbekken, terwijl de Slaven uit het westen en noorden van deze regio hulde aan hen beginnen te brengen.De datum waarop Moravië ophield te bestaan, is onzeker, omdat er geen duidelijk bewijs is voor het "bestaan ​​​​van Moravië als staat" na 902 of voor de val ervan.Een korte notitie in de Annales Alamannici verwijst naar een "oorlog met de Hongaren in Moravië" in 902, waarin het "land bezweek", maar deze tekst is dubbelzinnig.Als alternatief noemt de zogenaamde Raffelstetten Customs Regulations de "markten van de Moraviërs" rond 905. The Life of Saint Naum vertelt dat de Hongaren Moravië bezetten, eraan toevoegend dat de Moraviërs die "niet gevangen waren genomen door de Hongaren, naar de Bulgaren renden" .Constantine Porphyrogenitus brengt ook de val van Moravië in verband met de bezetting door de Hongaren.De vernietiging van de vroegmiddeleeuwse stedelijke centra en forten in Szepestamásfalva, Dévény en andere plaatsen in het moderne Slowakije dateert uit de periode rond 900.

De Hongaren vielen Italië binnen via de zogenaamde "Route van de Hongaren" die in 904 van Pannonië naar Lombardije leidde. Ze arriveerden als bondgenoten van koning Berengar I tegen zijn rivaal, koning Lodewijk van Provance.De Hongaren verwoestten de eerder door koning Lodewijk bezette gebieden langs de rivier de Po, wat de overwinning van Berengar verzekerde.De zegevierende monarch stond de Hongaren toe alle steden te plunderen die eerder de heerschappij van zijn tegenstander hadden aanvaard, en stemde ermee in een jaarlijkse schatting van ongeveer 375 kilogram zilver te betalen.De overwinning van de Hongaren belemmerde de daaropvolgende decennia alle pogingen van Oost-Francia tot uitbreiding naar het oosten en opende de weg voor de Hongaren om vrijelijk uitgestrekte gebieden van dat koninkrijk te plunderen.

Kurszán was een kende van de Magyaren in het dubbele leiderschap, waarbij Árpád als gyula diende - volgens een reguliere theorie.Hij speelde een cruciale rol bij de Hongaarse verovering.In 892/893 viel hij samen met Arnulf van Karinthië Groot-Moravië aan om de oostgrenzen van het Frankische rijk veilig te stellen.Arnulf gaf hem al het veroverde land in Moravië.Kurszán bezette ook het zuidelijke deel van Hongarije dat tot het Bulgaarse koninkrijk had behoord.Hij ging een alliantie aan met de Byzantijnse keizer Leo VI nadat hij zich vanuit het zuiden de kwetsbaarheid van het land had gerealiseerd.Samen versloegen ze verrassend genoeg het leger van Simeon I van Bulgarije .Een belangrijke gebeurtenis na de verovering van het Karpatenbekken, de moord op Kurszán door de Beieren, werd vastgelegd in de langere versie van de Annalen van Sankt Gallen, de Annales Alamannici en de Annalen van Einsiedeln.De drie kronieken stellen unaniem dat de Beieren de Hongaarse leider uitnodigden voor een diner onder het voorwendsel van onderhandelingen over een vredesverdrag en hem op verraderlijke wijze vermoordden.Vanaf dit punt werd Árpád de enige heerser en bezette hij een deel van het grondgebied van zijn voormalige partner.

Twee Hongaarse legers verwoesten, de een na de ander, het hertogdom Saksen.De Magyaren werden gevraagd om te komen door de Slavische stam van Dalamanciers, die in de buurt van Meissen woonden, bedreigd door de Saksische aanvallen.

De Slag om Pressburg was een drie dagen durende strijd, uitgevochten tussen 4 en 6 juli 907, waarin het Oost-Frankische leger, voornamelijk bestaande uit Beierse troepen onder leiding van markgraaf Luitpold, werd vernietigd door Hongaarse troepen.De exacte locatie van de strijd is niet bekend.Hedendaagse bronnen zeggen dat het plaatsvond in "Brezalauspurc", maar waar Brezalauspurc precies was, is onduidelijk.Sommige specialisten plaatsen het in de buurt van Zalavár;anderen op een locatie dichtbij Bratislava, de traditionele veronderstelling.Een belangrijk resultaat van de Slag bij Pressburg was dat het koninkrijk Oost-Francië de controle niet kon herwinnen over de Karolingische Mars van Pannonië, inclusief het grondgebied van de latere Marchia Orientalis, dat in 900 verloren ging.Het belangrijkste resultaat van de Slag om Pressburg is dat de Hongaren de landen veiligstelden die ze hadden verworven tijdens de Hongaarse verovering van het Karpatenbekken, een Duitse invasie voorkwamen die hun toekomst in gevaar bracht, en het koninkrijk Hongarije vestigden.Deze strijd wordt beschouwd als een van de belangrijkste veldslagen in de geschiedenis van Hongarije en markeert de conclusie van de Hongaarse verovering.

Nadat de Slag om Pressburg eindigde met een catastrofale nederlaag van de aanvallende Oost-Franse legers onder leiding van Luitpold, prins van Beieren, dwongen de Hongaren eerst de nomadische oorlogsfilosofie: vernietig je vijand volledig of dwing hem zich aan jou te onderwerpen, eerst Arnulf, prins van Beieren, te dwingen betaal hun eerbetoon en laat hun legers het land van het hertogdom oversteken om andere Duitse en christelijke gebieden aan te vallen, en start vervolgens langeafstandscampagnes tegen de andere Oost-Franse hertogdommen.Tijdens hun campagne van 908 gebruikten de Hongaren opnieuw het Dalamantische grondgebied om Thüringen en Saksen aan te vallen, afkomstig uit Bohemen of Silezië, waar Slavische stammen woonden, zoals ze deden in 906. De Thüringer en Saksische strijdkrachten, onder leiding van Burchard, hertog van Thüringen ontmoette de Hongaren op het slagveld bij Eisenach.We weten niet veel details over deze strijd, maar we weten dat het een verpletterende nederlaag was voor de Duitsers en de leider van het christelijke leger: Burchard, hertog van Thüringen werd gedood, samen met Egino, hertog van Thüringen en Rudolf I, Bisschop van Würzburg, samen met het grootste deel van de Duitse soldaten.De Hongaren plunderden toen Thüringen en Saksen tot in het noorden van Bremen en keerden met veel buit naar huis terug.

In 909 viel een Hongaars leger Beieren binnen, maar het werd verslagen door Arnulf, hertog van Beieren in een kleine veldslag bij Pocking.Koning Lodewijk besloot dat troepen van alle Duitse hertogdommen moesten samenkomen om tegen de Hongaren te vechten.Hij dreigde zelfs met executie van degenen die zich niet onder zijn vlag zouden verzamelen.We kunnen dus aannemen dat Lodewijk een 'enorm leger' verzamelde, zoals Liutprand het in zijn Antapodosis noemt.De exacte omvang van het Frankische leger is niet bekend, maar aangenomen kan worden dat het veel talrijker was dan het Hongaarse leger.Dit verklaart waarom de Magyaren zo voorzichtig waren tijdens het gevecht en ongewoon lang wachtten (meer dan twaalf uur), waarbij ze de kracht van de vijand beetje bij beetje ondermijnden met hit-and-run-tactieken en psychologische methoden gebruikten om ze in verwarring te brengen. , alvorens de beslissende tactische stap te zetten.De eerste Slag bij Lechfeld was een belangrijke overwinning van een Magyaars leger op de gecombineerde strijdkrachten van Oost-Francië en Zwaben (Alamannia) onder het nominale bevel van Lodewijk het Kind.Deze strijd is een van de grootste voorbeelden van het succes van de geveinsde terugtrekkingstactiek die door nomadische krijgers wordt gebruikt, en een voorbeeld van het effectieve gebruik van psychologische oorlogsvoering.

Na die Eerste Slag bij Lechfeld marcheerde het Hongaarse leger naar het noorden, naar de grens van Beieren en Franken, en ontmoette het Frans-Bavaro-Lotharingse leger onder leiding van Gebhard, hertog van Lotharingen in Rednitz.We weten niet veel details over de strijd, alleen dat de strijd plaatsvond op de grens tussen Beieren en Franken, het Duitse leger werd zwaar verslagen.De bevelhebbers van het leger, Gebhard, hertog van Lotharingen, Liudger, de graaf van Ladengau, en de meeste soldaten werden gedood en de overgebleven soldaten renden weg.Uit de Annales Alamannici kunnen we ook aannemen dat, net als in de Slag bij Augsburg, de Hongaren erin slaagden de vijandelijke troepen, dit keer de Beieren, zo voor de gek te houden dat ze dachten dat ze de strijd hadden gewonnen, en op dat moment, toen de vijand zijn hoede liet vallen, vielen ze bij verrassing aan en versloegen ze.Het is mogelijk dat de Hongaren dezelfde nomadische tactiek van geveinsde terugtocht hadden kunnen gebruiken, waarmee ze tien dagen eerder de Slag om Augsburg hadden gewonnen.Na deze twee veldslagen plunderde en verbrandde het Hongaarse leger de Duitse gebieden, en niemand probeerde ze opnieuw te bevechten, trok zich terug in de ommuurde steden en kastelen en wachtte tot ze zouden terugkeren naar Hongarije.Op de terugweg plunderden de Hongaren de omgeving van Regensburg, verbrandden Altaich en Osterhofen.Koning Lodewijk het Kind vraagt ​​om vrede en begint een eerbetoon te brengen.

Hongaarse troepen steken Beieren over en vallen Zwaben en Franken aan.Ze plunderen de gebieden van Meinfeld tot Aargau.Daarna steken ze de Rijn over en vallen Bourgondië voor het eerst aan.

Het verhaal van Aventinus bevestigde dat Conrad verplicht was om hulde te brengen aan de Hongaren, evenals aan zijn voorganger Lodewijk het Kind, samen met de Zwabische, Frankische, Beierse en Saksische hertogen, na de Slag om Rednitz in juni 910. Volgens de kroniekschrijver, het betalen van de reguliere belasting was de "prijs voor vrede".Nadat de westelijke grens was gepacificeerd, gebruikten de Hongaren de oostelijke provincies van het Koninkrijk Duitsland als kogelviszone en transfergebied om hun militaire langeafstandscampagnes naar het verre westen uit te voeren.Beieren stond Hongaren toe hun rijk binnen te gaan om hun reis voort te zetten en de Beiers-Hongaarse betrekkingen werden gedurende deze tijd als neutraal beschreven.Ondanks de "vrede" die werd gegarandeerd door regelmatige belastingbetalingen, werd hij geconfronteerd met constante invallen van de Hongaren, wanneer ze de grens binnenkwamen of na een verre veldtocht terugkeerden naar het Pannonische bekken.De energieke en strijdlustige Arnulf versloeg echter op 11 augustus 909 al een klein Hongaars overvalcontingent bij Pocking nabij de rivier de Rott, nadat ze zich hadden teruggetrokken uit een campagne waarbij ze de twee kerken van Freising in brand hadden gestoken.In 910 versloeg hij ook een andere kleine Hongaarse eenheid bij Neuching, die terugkeerde van de zegevierende Slag bij Lechfeld en andere plunderende aanvallen.De Slag om de Inn werd uitgevochten in 913, toen een Hongaars overvallenleger, bij hun terugkeer van plunderaanvallen op Beieren, Zwaben en Noord-Bourgondië, tegenover het gecombineerde leger stond van Arnulf, hertog van Beieren, de graven Erchanger en Burchard van Zwaben, en Lord Udalrich, die hen versloeg bij Aschbach bij de rivier de Inn.

Na de verkiezing van Hendrik de Vogelaar tot de nieuwe koning van Oost-Francië, trekt een Hongaars leger Duitsland binnen en verslaat Hendriks troepen in de Slag bij Püchen, waarna het richting het westen trekt.Het Hongaarse leger trekt Lotharingen en Frankrijk binnen.Koning Karel de Eenvoudige kan niet genoeg troepen verzamelen om ze het hoofd te bieden in een gevecht, trekt zich terug en laat ze zijn rijk plunderen.Begin 920 komt hetzelfde Hongaarse leger vanuit het westen Bourgondië en vervolgens Lombardije binnen en verslaat het de troepen van Rudolf II van Bourgondië, die Berengar I van Italië, de bondgenoot van het Vorstendom Hongarije, aanviel.Daarna plunderen de Magyaren de omgeving van die Italiaanse steden waarvan ze denken dat ze Rudolf steunden: Bergamo, Piacenza en Nogara.

In 921 trekt een Hongaars leger onder leiding van Dursac en Bogát Noord-Italië binnen, vernietigt vervolgens tussen Brescia en Verona de troepen van de Italiaanse aanhangers van Rudolf II van Bourgondië, waarbij de palts Odelrik wordt gedood en Gislebert, de graaf van Bergamo, wordt gevangengenomen. .Dit leger trekt richting Zuid-Italië, waar het overwintert, en plundert in januari 922 de streken tussen Rome en Napels.Het Magyaarse leger valt Apulië aan in Zuid-Italië, geregeerd door de Byzantijnen.

Lente - Rudolf II van Bourgondië wordt door de Italiaanse opstandelingen gekozen tot koning van Italië in Pavia.Keizer Berengar I van Italië vraagt ​​de Hongaren om hulp, die vervolgens een leger sturen onder leiding van Szalárd, die Pavia en de oorlogsgaleien aan de oevers van de rivier de Ticino in brand steekt.7 april - Wanneer keizer Berengar in Verona wordt vermoord, trekken de Hongaren richting Bourgondië.Rudolf II van Bourgondië en Hugo van Arles proberen hen te omsingelen in de passen van de Alpen, maar de Hongaren ontsnappen uit de hinderlaag en vallen Gothia en de buitenwijken van Nîmes aan.Ze keren terug naar huis omdat er een plaag onder hen uitbreekt.Een ander Hongaars leger plundert Saksen.De Duitse koning Hendrik de Vogelaar trekt zich terug op het kasteel van Werla.Een Hongaarse edelman valt per ongeluk in handen van de Duitsers.Koning Henry maakt van deze gelegenheid gebruik om met de Hongaren te onderhandelen, om vrede te vragen en een eerbetoon te brengen aan het Vorstendom Hongarije.

Omdat de Duitse koning Hendrik de Vogelaar weigerde door te gaan met het betalen van eerbetoon aan het Vorstendom Hongarije, trekt een Magyaars leger Saksen binnen.Ze komen binnen vanuit het land van de Slavische stam van de Dalamaniërs, die hun alliantievoorstel weigeren, waarna de Hongaren zich in tweeën splitsen, maar al snel wordt het leger dat Saksen vanuit het westen probeert te overvleugelen, verslagen door de gecombineerde strijdkrachten van Saksen en Thüringen bij Gotha.Het andere leger belegert Merseburg, maar wordt daarna verslagen in de Slag om Riade door het leger van de koning.Tijdens Henry's leven durfden de Magyaren geen verdere aanval op Oost-Francië te doen.

Er breekt oorlog uit tussen de Hongaren en de Pechenegs, maar er wordt vrede gesloten na het nieuws van een Bulgaarse aanval op hun grondgebied, waarbij een stad (waarschijnlijk Belgrado) aankomt.De Hongaren en de Pechenegs besluiten deze stad aan te vallen.Het Hongaars-Pecheneg-leger verslaat in de Slag om Wlndr, de aflossende Byzantijns-Bulgaarse strijdkrachten veroveren vervolgens de stad en plunderen haar gedurende drie dagen.De geallieerden plunderen Bulgarije , trekken vervolgens richting Constantinopel, waar ze veertig dagen kamperen, en plunderen Thracië, waarbij ze veel gevangen nemen.Het Byzantijnse rijk sluit een vredesverdrag met de Hongaren, laat gevangenen los en aanvaardt hulde te brengen aan het Vorstendom Hongarije.

Een Hongaars leger trekt Italië binnen, waar koning Hugh hen 10 schepels goud geeft en hen overhaalt om het kalifaat van Córdoba aan te vallen.Half juni arriveren de Hongaren in Catalonië, plunderen de regio en trekken vervolgens de noordelijke gebieden van het kalifaat van Córdoba binnen.Op 23 juni belegeren de Hongaren Lérida gedurende 8 dagen en vallen vervolgens Cerdaña en Huesca aan.Op 26 juni nemen de Hongaren Yahya ibn Muhammad ibn al Tawil, de heerser van Barbastro, gevangen en houden hem 33 dagen gevangen, totdat hij wordt vrijgekocht.Eindelijk, in juli, bevinden de Hongaren zich in woestijngebied en hebben ze geen voedsel en geen water meer.Ze vermoorden hun Italiaanse gids en keren terug naar huis.Vijf Hongaarse soldaten worden gevangen genomen door de Cordobans en worden lijfwachten van de kalief.

Het Duitse leger van Otto I verslaat het Hongaarse leger en jaagt het op de vlucht, in de Slag bij Lechfeld.Ondanks de overwinning waren de Duitse verliezen zwaar, waaronder veel edelen: Conrad, hertog van Lotharingen, graaf Dietpald, Ulrich graaf van Aargau, de Beierse graaf Berthold, enz. De Hongaarse leiders Bulcsú, Lehel en Súr werden naar Regensburg gebracht en opgehangen met veel andere Hongaren.De Duitse overwinning behield het koninkrijk Duitsland en maakte voorgoed een einde aan de invallen van nomaden in West-Europa.Otto I werd na de overwinning door zijn leger uitgeroepen tot keizer en vader des vaderlands en hij werd in 962 tot keizer van het Heilige Roomse Rijk gekroond, grotendeels op basis van zijn versterkte positie na de slag bij Lechfeld.De Duitse vernietiging van het Hongaarse leger maakte definitief een einde aan de aanvallen van Magyaarse nomaden op Latijns-Europa.De Hongaarse historicus Gyula Kristó spreekt van een "catastrofale nederlaag".Na 955 stopten de Hongaren alle campagnes naar het westen volledig.Bovendien lanceerde Otto I geen verdere militaire campagnes tegen hen;hun leider Fajsz werd onttroond na hun nederlaag en werd opgevolgd als grootvorst van de Hongaren door Taksony.

Een latere bron, Johannes Aventinus, schrijft dat Taksony vocht in de Slag bij Lechfeld op 10 augustus 955. Daar joeg de toekomstige Heilige Roomse keizer Otto I een 8.000 man sterk Hongaars leger op de vlucht.Als dit rapport betrouwbaar is, was Taksony een van de weinige Hongaarse leiders die het slagveld overleefde.Moderne historici, waaronder Zoltán Kordé en Gyula Kristó, suggereren dat Fajsz rond die tijd aftrad ten gunste van Taksony.Na die slag stopten de plundertochten van de Hongaren in West-Europa en werden ze gedwongen zich terug te trekken uit het land tussen de rivieren Enns en Traisen.De Hongaren zetten hun invallen in het Byzantijnse rijk echter voort tot de jaren 970.Volgens de Gesta Hungarorum arriveerde "een grote menigte moslims" in Hongarije "uit het land van Bular" onder Taksony.De tijdgenoot Abraham ben Jacob registreerde ook de aanwezigheid van moslimkooplieden uit Hongarije in Praag in 965. Anonymus schrijft ook over de komst van Pechenegs tijdens het bewind van Taksony;hij schonk hen "een land om te wonen in de regio van Kemej tot aan de Tisza".Het enige teken van een Hongaarse verbinding met West-Europa onder Taksony is een rapport van Liudprand van Cremona.Hij schrijft over Zacheus, die paus Johannes XII tot bisschop wijdde en "naar de Hongaren stuurde om te prediken dat ze de Duitsers moesten aanvallen" in 963. Er is echter geen bewijs dat Zacheus ooit in Hongarije is aangekomen.

De verandering van een gerangschikte chiefdom-samenleving naar een staatssamenleving was een van de belangrijkste ontwikkelingen in deze tijd.Aanvankelijk behielden de Magyaren een semi-nomadische levensstijl, waarbij ze transhumance beoefenden: ze trokken langs een rivier tussen winter- en zomerweiden, op zoek naar water voor hun vee.Als gevolg van veranderde economische omstandigheden, onvoldoende weiland om een ​​nomadische samenleving te onderhouden en de onmogelijkheid om verder te trekken, begon de semi-nomadische Hongaarse levensstijl te veranderen en namen de Magyaren een vast leven aan en wendden zich tot de landbouw, hoewel het begin van deze verandering kan worden gedateerd tot de 8e eeuw.De samenleving werd homogener: de lokale Slavische en andere bevolkingsgroepen fuseerden met de Hongaren.De Hongaarse stamleiders en hun clans vestigden versterkte centra in het land en later werden hun kastelen centra van de provincies.Het hele systeem van Hongaarse dorpen ontwikkelde zich in de 10e eeuw.Fajsz en Taksony, de grootvorsten van de Hongaren, begonnen de machtsstructuur te hervormen.Ze nodigden voor het eerst christelijke missionarissen uit en bouwden forten.Taksony schafte het oude centrum van het Hongaarse vorstendom af (mogelijk in Opper-Tisza) en zocht nieuwe in Székesfehérvár en Esztergom.Taksony herintroduceerde ook de militaire dienst in oude stijl, veranderde de bewapening van het leger en voerde grootschalige georganiseerde hervestigingen van de Hongaarse bevolking door.

Sviatoslav I van Kiev valt het Byzantijnse rijk aan met Hongaarse en Pechenegs hulptroepen.De Byzantijnen verslaan het leger van Sviatoslav in de Slag bij Arcadiopolis.Einde van de Hongaarse invasies van Europa.

Géza volgde rond 972 zijn vader op. Hij voerde een centraliserende politiek, waardoor hij beroemd werd als een meedogenloze heerser.In de langere versie van het leven van zijn zoon staat zelfs dat Géza's handen "besmet met bloed" waren.Pál Engel schreef dat Géza een "grootschalige zuivering" tegen zijn familieleden uitvoerde, wat het gebrek aan verwijzingen naar andere leden van de Árpád-dynastie vanaf ongeveer 972 verklaart.Géza besloot vrede te sluiten met het Heilige Roomse Rijk.De bijna gelijktijdige Thietmar van Merseburg bevestigt dat de bekering tot het christendom van de heidense Hongaren begon onder Géza, die de eerste christelijke heerser van Hongarije werd.Géza bleef echter heidense culten observeren, wat bewijst dat zijn bekering tot het christendom nooit volledig was.

De consolidatie van de Hongaarse staat begon tijdens het bewind van Géza.Na de slag om Arcadiopolis was het Byzantijnse rijk de belangrijkste vijand van de Hongaren.De Byzantijnse expansie bedreigde de Hongaren, aangezien het onderworpen Eerste Bulgaarse rijk in die tijd een bondgenootschap had gesloten met de Magyaren.De situatie werd moeilijker voor het vorstendom toen het Byzantijnse rijk en het Heilige Roomse Rijk in 972 een alliantie sloten.In 973 namen twaalf illustere Magyaarse gezanten, die Géza waarschijnlijk had aangesteld, deel aan de Rijksdag gehouden door keizer Otto I.Géza bouwde nauwe banden op met het Beierse hof, nodigde missionarissen uit en huwde zijn zoon met Gisela, dochter van hertog Hendrik II.Géza van de Árpád-dynastie, grootvorst van de Hongaren, die slechts over een deel van het verenigde gebied regeerde, de nominale opperheer van alle zeven Magyaarse stammen, was van plan Hongarije te integreren in christelijk West-Europa en de staat weer op te bouwen volgens het westerse politieke en sociale model .

De nieuwe Hongaarse staat lag op de grens met het christendom.Sinds de tweede helft van de 10e eeuw bloeide het christendom in Hongarije toen de katholieke missionarissen vanuit Duitsland naar daar kwamen.Tussen 945 en 963 kwamen de belangrijkste ambtsdragers van het Prinsdom (de Gyula en de Horka) overeen zich tot het christendom te bekeren.In 973 werden Géza I en zijn hele huishouden gedoopt en werd er een formele vrede gesloten met keizer Otto I;hij bleef echter in wezen heidens, zelfs na zijn doop: Géza was door zijn vader Taksony opgevoed als een heidense prins.Het eerste Hongaarse benedictijnenklooster werd in 996 gesticht door prins Géza.Tijdens het bewind van Géza deed de natie definitief afstand van haar nomadische manier van leven en binnen enkele decennia na de slag om Lechfeld werd het een christelijk koninkrijk.

Stephen I, ook bekend als King Saint Stephen, was de laatste grootvorst van de Hongaren tussen 997 en 1000 of 1001, en de eerste koning van Hongarije van 1000 of 1001 tot aan zijn dood in 1038. Hij was de enige zoon van grootvorst Géza en zijn vrouw, Sarolt, die afstamde van een vooraanstaande familie van gyula's.Hoewel zijn beide ouders waren gedoopt, was Stephen het eerste lid van zijn familie dat een vroom christen werd.Hij trouwde met Gisela van Beieren, een telg van de keizerlijke Ottoonse dynastie.Nadat hij zijn vader in 997 had opgevolgd, moest Stephen vechten voor de troon tegen zijn familielid, Koppány, die werd gesteund door grote aantallen heidense krijgers.Hij versloeg Koppány met de hulp van buitenlandse ridders, waaronder Vecelin, Hont en Pázmány, en inheemse heren.Hij werd gekroond op 25 december 1000 of 1 januari 1001 met een kroon gestuurd door paus Sylvester II.In een reeks oorlogen tegen semi-onafhankelijke stammen en stamhoofden, waaronder de Zwarte Hongaren en zijn oom, Gyula de Jongere, verenigde hij het Karpatenbekken.Hij beschermde de onafhankelijkheid van zijn koninkrijk door de binnenvallende troepen van Conrad II, de heilige Romeinse keizer, te dwingen zich in 1030 terug te trekken uit Hongarije.Stephen vestigde ten minste één aartsbisdom, zes bisdommen en drie benedictijnse kloosters, waardoor de kerk in Hongarije zich onafhankelijk van de aartsbisschoppen van het Heilige Roomse Rijk ontwikkelde.Hij moedigde de verspreiding van het christendom aan door zware straffen uit te delen voor het negeren van christelijke gebruiken.Zijn systeem van lokaal bestuur was gebaseerd op provincies georganiseerd rond forten en beheerd door koninklijke ambtenaren.Hongarije genoot tijdens zijn bewind een langdurige periode van vrede en werd een favoriete route voor pelgrims en kooplieden die tussen West-Europa, het Heilige Land en Constantinopel reisden.

Stephen I, een afstammeling van Arpad, wordt door de paus erkend als de eerste christelijke koning van Hongarije en gekroond tot de eerste koning van Hongarije in Esztergom.Hij breidt de Hongaarse controle over het Karpatenbekken uit.Hij vaardigt ook zijn vroegste decreten uit, waarbij hij opdracht geeft tot het bouwen van kerken en het verbieden van heidense praktijken.De oprichting van de vroegste benedictijnenabdij, Pannonhalma, en van de eerste rooms-katholieke bisdommen